نگاهی متفاوت به مدل‌سازی ریاضی خطاهای سیستماتیک در ترازیابی (مطالعه موردی: شبکه ترازیابی درجه یک ایران)

در مشاهدات ترازیابی همیشه خطاهای سیستماتیک وجود دارد.این خطاها یکی از عوامل محدود کننده دقت در کارهای ترازیابی دقیق می باشد. بنابراین ضرورت بکارگیری روش های مختلف برای حذف یا تا حد امکان کاهش این خطاها امری بدیهی است. هدف اصلی از انجام این تحقیق یافتن یک راه حل مبتنی بر مدلسازی ریاضی رفتار اختلافات رفت و برگشت هر قطعه ترازیابی برای کاهش یا حذف برآیند خطا های سیستماتیک مؤثر بر مشاهدات ترازیابی است. در این پژوهش سعی شده است، بدون در نظر گرفتن داده های فیزیکی مورد نیاز برای تصحیح خطاهای سیستماتیک و تنها توجه به ضرورت تصادفی بودن خطاهای باقیمانده قبل از سرشکنی، مدلسازی ریاضی خطاهای سیستماتیک برای پنج لوپ از شبکه ترازیابی دقیق کشور انجام شود و با نتایج فیزیکی حاصل از مدلسازی مورد مقایسه قرار گیرند. آنچه از مقایسه نتایج به دست آمده است حاکی از آن است که نتایج سرشکنی اختلاف ارتفاعات خام (بدون هیچ نوع تصحیحی) با نتایج حاصل از سرشکنی اختلاف ارتفاعات تصحیح شده به روش فیزیکی (تصحیح انکسار) بسیار به هم نزدیک بوده و عملا تفاوت معنی داری بین آنها وجود ندارد