پهنه بندی کیفیت آب آبیاری و شهری با استفاده از GIS

تعیین کیفیت آب در مدیریت منابع آب، از اهمیت خاصی برخوردار است و پایش و پهنه­بندی آن به عنوان یک اصل خیلی مهم در برنامه­ریزی­های شهری باید مد نظر قرار گیرد. هدف از انجام این پژوهش، تشخیص مناسب­ترین روش میان­یابی جهت تعیین کیفیت آب در بخش شرب و کشاورزی با استفاده از دیاگرام­های شولر و ویل­کوکس است. در  این تحقیق، 22 حلقه چاه پیزومتری در محدوده­ای با آبخوان آزاد در دشت ملایر مورد استفاده قرار گرفت. سپس به منظور تعیین کیفیت آب شرب و کشاورزی به ترتیب از نمودارهای شولر و ویل­کوکس که معمول­ترین روش­ها برای طبقه­بندی کیفیت آب است، بهره گرفته شد. به منظور پهنه­بندی کیفیت آب محدوده مورد مطالعه، روش­های زمین‌آماری کریجینگ و کوکریجینگ و روش عکس فاصله در نرم­افزار GIS استفاده شدند و همچنین نتایج هر کدام با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که مناسب­ترین روش برای میان­یابی و پهنه­بندی کیفیت آب شرب و کشاورزی، روش کوکریجینگ ساده (کروی) است. در بررسی کیفیت آب شرب بر مبنای دیاگرام شولر با ملاک قرار دادن پارامترهای اصلی (TDS و TH) مشخص شد که وضعیت کیفی آب شرب منطقه در سه دسته خوب، قابل قبول و نامناسب است. در بخش کشاورزی بر مبنای دیاگرام ویل کوکس و با بهره گیری از پارامترهای EC و SAR وضعیت کیفی آب کشاورزی دشت در دو دسته خوب و متوسط طبقه بندی شد