پیوستار نمادپردازی آوایی در اشعار حافظ «برطبق نظریة هینتون»

تصویرسازی و تصویرگونگی که حاصل ارتباط انگیختۀ بین دال و مدلول در سطح نشانه است، مختصه‏ای ادبی و زیبایی‌شناسی است که کاربرد غنی آن در اشعار شیخ ازل حافظ شیرازی توجه بسیاری از پژوهشگران را به سوی خود جلب نموده‌است. هدف از پژوهش حاضر نیز در همین راستا بررسی انواع روابط انگیخته و فراوانی آن‏ها در چهارچوب پیوستار نمادپردازی آوایی پیشنهادی هینتون و دیگران (1994) در مجموعۀ اشعار حافظ می‏باشد. بدین منظور، پس از گردآوری ابیات یا مصرع‏هایی که به نوعی حاوی یکی از روابط انگیخته‌بود، انواع نمادپردازی آوایی شامل عینی، تقلیدی، ترکیبی و قراردادی و نیز فراوانی آن‏ها در پیکرۀ فوق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه انواع روابط انگیخته از بیشترین تا کمترین سطح شفافیت در اشعار فوق نشان داد که خود بیانگر اهمیت این ارتباط در سطح نشانه‏های شعری بوده و نیز عامل جذابیّت و ماندگاری این اشعار نیز می‏باشد. بررسی کمّی این نشانه‏ها نیز نشان داد که بین میزان انگیختگی و فراوانی آن‏ها نسبت و ارتباط مستقیم وجود دارد؛ بدین‌معنا که بر روی محور تصویرگونگی هر چه به سمت شفافیّت بیشتر پیش‌رویم بر تعداد و فراوانی نشانه‏ها افزوده شده و هرچه از سطح شفافیّت کاسته‌‌شود از تعداد و فراوانی داده‏ها کمتر می‏شود.