چالش‌های پژوهش علوم اجتماعی در حوزه زنان در ایران - سمیه سادات شفیعی

مقاله حاضر بر اساس پژوهش میدانی در میان متخصصان علوم اجتماعی زنان انجام ‌شده و به معرفی چالش‌های پژوهش علوم اجتماعی زنان از منظر آنان پرداخته است. به‌بیان‌دیگر بررسی آسیب شناسانه وضعیت موجود، دستمایه مصاحبه با اعضاء اجتماع علمی این عرصه تخصصی قرار گرفته تا درنهایت، موانع تجربه‌ شده امر پژوهش در این حوزه در قالب مقولاتی بدست آید.اطلاع‌رسانان در این تحقیق، متخصصان علوم اجتماعی بودند که سابقه پژوهش در حوزه زنان را در کارنامه خود داشته و برحسب تجارب خود، ارزیابی‌هایی از پژوهش‌های انجام ‌شده به‌عنوان بخشی از ساختار علمی این حیطه در جریان مصاحبه‌های نیمه سازمان‌ یافته ارائه داده‌اند.یافته‌ها نشان می‌دهد که مهم‌ترین چالش‌های پژوهش علوم اجتماعی زنان شامل فقدان استقلال علمی پژوهشی تحقیقات سازمانی، نادیده گرفتن مسائل زنان، به رسمیت شناخته نشدن موضوع زنان در علوم اجتماعی، ضعف علمی کنشگران آکادمیک علوم اجتماعی در حوزه زنان، جوسازی و به حاشیه راندن محققان حوزه علوم اجتماعی زنان، محدودیت انتخاب موضوع، گسیختگی پژوهش‌ها از مسائل عینی زنان، بلااستفاده ماندن نتایج پژوهش‌های اجتماعی، محدودیت دسترسی به منابع علمی، اطلاعاتی و به‌طور کلی عدم تکمیل روند انباشتگی پذیری علم و درنهایت ضعف تحلیل است. هرچند بخشی از این چالش‌ها مبتلا به حوزه علوم اجتماعی در معنای عام آن است اما بخش دیگر خاص علوم اجتماعی زنان است. درمجموع باید گفت این چالش‌ها در ارتباط با یکدیگر تعریف ‌شده و حیات پژوهش علوم اجتماعی زنان را مورد تهدید قرار می‌دهند.