چهارچوب سامانه نوآوری و کارکرد آن در رشد و توسعه ملی: رویکردی بر پایة نشانگرهای سازمان ملل متحد

در ایران بحث از نقشه جامع علمی کشور برای توسعه اقتصادی اجتماعی باعث شده که طرح های مختلفی برای این سامانه ارائه شود و برای ارزیابی آن شاخص‌های مختلفی هدف‌گذاری شده‌اند. رویکردهای آنها بیشتر بر پایه سامانه علم و فناوری است و شاخص‌های آن از زیرساخت‌ها گرفته تا درونداد و برونداد علم و فناوری بسیار زیاد، پراکنده و بدون ارتباط تئوریک با یکدیگر بوده است. در این نوشته براساس رویکردی سیستمیک برای ارزیابی فرایند توسعه ملی بر مبنای یک نظام نوآوری، 3 نشانگر مهارت‌های انسانی و 3 نشانگر کارکردهای تکنولوژیک و 6 نشانگر توان رقابت صنعتی برگرفته از سازمان ملل در ارتباطی تئوریک علی با یکدیگر قرار داده شده‌اند که هر یک از این نشانگرها برایند نهایی مجموعه‌ای گسترده‌ از فعالیت‌های زیرساختی، علمی و فنی در آن زمینه است و توان نوآورانه هر کشوری را در راستای توسعه ملی و افزایش رفاه و امنیت اجتماعی نشان می‌دهد. یک نشانگر نیز تحت عنوان ارتباط متقابل علم و فناوری و اینکه علم و فناوری در کجا به یکدیگر می‌پیوندند در چهار سطح ارائه شده است.