کاربرد شبکه بیزین و مدل ماشین بردار پشتیبان در پیش‌بینی تغییرات سطح تراز ایستابی (مطالعه موردی: دشت اردبیل)

آب­های زیرزمینی به‌عنوان یکی از منابع مهم و عمده تأمین آب شرب و کشاورزی، به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک مطرح بوده است. شبیه‌سازی سیستم آب­های زیرزمینی به دلیل پیچیدگی این سیستم­ها به‌آسانی میسر نیست. در این مقاله با استفاده از داده­های سطح تراز ایستابی دشت اردبیل در بازه زمانی(1390-1351)، به ارزیابی عملکرد آزمون گاما برای پردازش و انتخاب ورودی­های مناسب و کارایی مدل­­های حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان و شبکه بیزین پرداخته شد. پارامترهای سطح تراز ایستابی ماهانه با تأخیرهای مختلف به‌عنوان ورودی آزمون گاما در نظر گرفته شد. نتایج آزمون گاما نشان داد که سطح تراز ایستابی با شش تأخیر زمانی، نتایج بهتری به‌منظور پیش‌بینی ارائه می‌دهد. شبیه‌سازی سطح تراز ایستابی با استفاده از دو مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان و شبکه بیزین نیز نشان داد که بهترین ساختار ورودی برای پیش‌بینی سطح تراز ایستابی ماه بعد، تا شش تأخیر زمانی خواهد بود. از میان دو مدل با ساختار ورودی یکسان، مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان، عملکرد بهتری را با توجه به ضریب تبیین 977/0، میانگین خطای مطلق 204/0 و جذر میانگین مربعات خطای 307/0، نسبت به شبکه بیزین داشته است. نتایج تحقیق نشان داد که آزمون گاما در انتخاب ترکیب ورودی مناسب در محاسبات نرم می­تواند کارایی بهتری داشته باشد.