کاربرد مدل های تصمیم گیری چند معیاره در مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله

یکی از مهم‌ترین مسایلی که مورد توجه سازمان‌های مدیریت بحران قرار دارد، انتخاب مکان‌هایی جهت استقرار موقت سانحه‌دیدگان است. در این پژوهش منطقه‌ی شش شیراز با توجه به استعداد لرزه‌خیزی بالا به‌عنوان الگویی جهت مکان‌یابی محل‌های استقرار موقت سانحه‌دیدگان زلزله‌ی احتمالی مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از مشخص شدن معیارهای مؤثر در امر مکان‌یابی مساکن موقت، اقدام به وزن‌دهی معیارها و شاخص‌های مورد مطالعه طبق نظر کارشناسان خبره‌ی مدیریت بحران و با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون تعدیل شده با قضاوت ذهنی می‌شود. سپس با استفاده از مدل TOPSIS و نرم‌افزار Excel، مکان‌های مستعد جهت اسکان موقت بر حسب اولویت رتبه‌بندی می‌گردد. نتایج نشان می‌دهد معیارهای فاصله از رودخانه، مساحت زمین و فاصله از معابر در بین سایر معیارها از اهمیت بیشتری برخوردارند. همچنین بهترین مکان‌ها جهت عملیات اسکان موقت، بوستان‌ها و زمین‌های بایر این منطقه‌ی شهری است، بنابراین فرضیه‌ی تحقیق مورد تأیید قرار می‌گیرد.