کاربست اصول نوشهرگرایی مطابق با شناسه‌های شهر ایرانی-اسلامی (مطالعۀ موردی: محلۀ مسکونی و قدیمی رباطکریم (رباط کهنه))

در پژوهش حاضر به این مقوله پرداخته می‌شود که چگونه میتوان به کمک اصول شهرسازی مدرن مانند نوشهرگرایی، محله‌ای خوداتکا برای شهرها طراحی کرد تا پاسخگوی نیازهای امروز مردم باشد. همچنین به این مسئله توجه می‌شود که این اصول تا چه اندازه با شهرسازی ایرانی-اسلامی سازگار است؟ هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی امکان بهکارگیری اصول نوشهرگرایی در سازگاری با اصول شهرسازی ایرانی-اسلامی در طراحی و احیای محله‌های امروز است.‌ پژوهش پیش‌رو اهمیت بسیاری دارد؛ زیرا به‌کمک آن می‌توان از اصول شهرسازی ایرانی-اسلامی هم‌پای اصول نوشهرگرایی برای بهبود محلههای مسکونی ایران - مانند نمونۀ موردی محلۀ تاریخی رباطکریم – استفاده کرد.‌ بدین‌منظور از مطالعات اسنادی و کتابخانهای در حوزۀ شهرسازی ایرانی-اسلامی و بحثهای شهرسازی معاصر، همچنین پژوهش‌های میدانی استفاده شد.‌ سپس شناسههای سنتی شهر ایرانی-اسلامی از نظر محتوایی با اصول نوشهرگرایی مقایسه و تطبیق داده شد.‌ نتیجه اینکه ایدههای شهرسازی ایرانی-اسلامی فرای کالبد و زمان است و انگارههای نوین شهرسازی امروز را بهخوبی دربرمیگیرد.‌ محله‌های شهرهای تاریخی ایران در گذشته براساس اصول و قواعدی شکل گرفتهاند که امروزه در شعارهای یکی از مطرحترین نهضتهای طراحی شهری در جهان یعنی نوشهرگرایی مشاهده میشوند؛ بنابراین میتوان از این اصول برای طراحی محله‌های جدید و احیای محله‌های قدیمی ایران استفاده کرد.‌