کمینه کردن تولید لجن در فرآیندهای لجن فعال

از جمله مشکلات اصلی فرآیندهای لجن فعال، دفع لجن مازاد تولیدی تصفیه‌خانه‌های فاضلاب است که اعتراضات زیادی را نیز به دنبال دارد. در این تحقیق کاهش تولید لجن مازاد به وسیله افزایش اکسیژن محلول حوضچه هوادهی بررسی شده است. تحقیق، در مقیاس پایلوت شامل واحدهای حوضچه ته‌نشینی اولیه، حوضچه‌هوادهی، حوضچه ته‌نشینی ثانویه و تجهیزات برگشت لجن است. حجم مفید حوضچه هوادهی برابر 360 لیتر بوده و جریان ورودی 90 لیتر در ساعت است. فاضلاب ورودی پایلوت، از فاضلاب خروجی واحد دانه‌گیری تصفیه‌خانه فاضلاب شمال اصفهان تأمین شده و در مدت زمان حدود 5 ماه به صورت روزانه آزمایشهای لازم بر روی فاضلاب بخشهای مختلف پایلوت انجام پذیرفته است. نتایج حاصل از تحقیق نشانگر این مطلب است که افزایش اکسیژن محلول حوضچه هوادهی در کاهش میزان لجن مازاد سیستم لجن فعال مؤثر بوده، به گونه‌ای که با افزایش اکسیژن محلول از 0/5 به 4/5 میلی‌گرم بر لیتر، میزان لجن مازاد حدود 25درصد کاهش یافته است. تغییرات اکسیژن محلول بر خاصیت ته‌نشینی لجن نیز مؤثر بوده است. با افزایش اکسیژن محلول، اندیس حجمی لجن ابتدا کاهش و سپس افزایش یافته است. محدوده مناسب اکسیژن محلول از نظر خاصیت ته‌نشینی لجن، میزان 1 تا 3 میلی‌گرم بر لیتر و میزان بهینه آن برابر 2 تا 2/5 میلی‌گرم بر لیتر تعیین گردید. لازم به ذکر است که با افزایش اکسیژن محلول به بیش از 3 میلی‌گرم بر لیتر، خاصیت ته‌نشینی لجن به شدت کاهش یافت.