اثر تیمارهای پس از برداشت پوتریسین و متیل جاسمونات روی میزان سرمازدگی و برخی از ویژگی های انبارمانی میوه پرتقال رقم والنسیا (citrus sinensis var. valencia)

والنسیا یکی از اصلی ترین ارقام پرتقال تولید شده در جنوب ایران است که درصد قابل توجهی از آن هر ساله به مدت چند ماه در سردخانه نگهداری می شود. این آزمایش برای تعیین اثر پوتریسین و متیل جاسمونات روی برخی از ویژگی های انباری پرتقال رقم والنسیا انجام شده است. میوه های این رقم تجاری با غلظت های صفر (شاهد)، 5/2 و 5 میلی مولار پوتریسین، 10 و 20 میکرو مولار متیل جاسمونات تیمار و سپس در دمای 1±5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد، به مدت 4 ماه نگهداری شدند. نتایج حاکی از آن بود، میوه هایی که با پوتریسین 5 میلی مولار و متیل جاسمونات 10 میکرومولار، تیمار شده بودند به طور معنی داری نسبت به شاهد دارای کمترین خسارت سرمازدگی و کاهش وزن بودند. اگر چه در طول انبار مانی، مقادیر اسید اسکوربیک، اسید قابل تیتر و مواد جامد محلول در میوه های تیمار شده و شاهد کاهش و هم چنین ph آب میوه ها افزایش یافت، ولی تیمار پوتریسین و متیل جاسمونات این ویژگی ها را کمتر کاهش دادند. میوه های تیمار شده با پوتریسین 5 میلی مولار بالاترین کیفیت ظاهری با کمترین خسارت سرمازدگی را دارا بودند.