بررسی تأثیر ویژگی های شغل بر خلق دانش در سطح فردی

دو هدف عمده که سازمان ها در عصر دانش محور به دنبال تحقق آن هستند عبارتند از خلق و به کارگیری دانش. خلق دانش سبب ایجاد و حفظ مزیت رقابتی سازمان می شود. بر این اساس، شناسایی پیش زمینه ها و زمینه های خلق دانش، یکی از موضوع های محوری و کلیدی در بسیاری از پژوهش ها بوده است. افراد و کارکنان، ایجادکنندگان دانش در درون سازمان هستند. بنابراین، یافتن زمینه هایی که منجر به انگیزش بهتر کارکنان در جهت خلق دانش جدید شود، ضرورتی انکارناپذیر است. یکی از این زمینه ها طراحی شغل است. این پژوهش به دنبال بررسی تأثیر ویژگی های شغل بر خلق دانش در سطح فردی در یک شرکت پالایش نفت است. بدین منظور، با استفاده از ابزار پرسشنامه به ارزیابی ویژگی های شغل بر اساس مدل ویژگی های شغل هکمن و الدهام (1980) و سنجش فعالیت های خلق دانش با بهره گیری از مدل خلق دانش نوناکا (1994) پرداخته شد. نتایج مدل های رگرسیونی، بیانگر تأثیر معنادار و مثبت در نظر گرفتن استقلال، بازخورد، تنوع مهارت، اهمیت وظیفه، و هویت وظیفه (به عنوان ویژگی های کلیدی شغل در طراحی مشاغل) بر خلق دانش در سطح فردی است. همچنین نقش متغیر شدت نیاز به رشد افراد، به عنوان متغیری تعدیل گر در ارتباط میان طراحی شغل و خلق دانش در سطح فردی، تأیید شد.