پاسخ ایرزین به دو نوع تمرین ورزشی در رت های نر دیابتی نوع ۲

زمینه و هدف: آیرزین یک مایوکاین القا شده با فعالیت ورزشی می باشد که با دیابت نوع 2 کاهش می یابد و مقاومت انسولینی را از طریق قهوه ای کردن بافت چربی سفید بهبود می بخشد. بااین حال پاسخ آیرزین به دو نوع تمرین ورزشی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ناشناخته است. مواد و روش ها: در این مطالعه، 22 سر رت نر دیابتی (القاء شده با رژیم غذایی پرچرب و تزریق stz) به طور تصادفی به سه گروه تمرین تناوبی شدید (hiit)، تمرین تداومی کم شدت (lict) و کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه hiit و lict، 5 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته به فعالیت روی نوار گردان پرداختند. 24 ساعت پس از پایان جلسه تمرین، نمونه خونی گرفته شد و سطوح ایرزین، انسولین و گلوکز پلاسما اندازه گیری شد. از آزمون آنووا و تست تعقیبی توکی برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری 0/5 در نظر گرفته شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که سطوح آیرزین پلاسما در گروه hiit نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری دارد (p0/05). گلوکز پلاسما در هر دو گروه hiit و lict نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت(p0/05). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین ورزشی می تواند باعث افزایش ایرزین پلاسمایی در رت های دیابتی نوع 2 گردد. با این حال، این تغییرات تا حدودی به نوع تمرین ورزشی وابسته می باشد.