اثربخشی آموزش حل مسئله بر خودتعیینی در دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری

    هدف از این پژوهش، سنجش اثربخشی آموزش حل مسئله بر خودتعیینی در دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری بود. نمونه پژوهش مشتمل بر 30 دانش‌آموز پسر مبتلا به ناتوانی یادگیری در پایه‌ پنجم دبستان بود که به شیوه‌ هدفمند از مراکز اختلالات یادگیری در سطح شیراز انتخاب شدند. افراد نمونه به گونه تصادفی در هر دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند و گروه آزمایش آموزش حل مسئله را دریافت کرد. از مقیاس خودتعیینی شلدون و دسی (1996) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. این پرسش‌نامه دارای دو بعد انتخاب و خودآگاهی بود. پایایی این مقیاس از روش آلفای کرونباخ و روایی این مقیاس از روش همسبتگی نمره ابعاد با نمره کل سنجیده شد و نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل پذیرش ابزار می‌باشد. پیش از شروع آموزش حل مسئله، مقیاس خودتعیینی در هر دو گروه به عنوان پیش‌آزمون اجراء شد. جلسه‌های آموزشی با استفاده از داستان‌گویی مشتمل بر 18 جلسه‌ 90 دقیقه‌ای بود و هر هفته 3 بار تشکیل می‌شد در حالی ‌که گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. پس از آموزش، مقیاس خودتعیینی به وسیله دانش‌آموزان هر دو گروه به عنوان پس‌آزمون تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نهایی این پژوهش نشان دادند، دانش‌آموزانی که آموزش حل مسئله را دریافت کرده بودند، در خودتعیینی، ابعاد انتخاب و خودآگاهی نسبت به دانش‌آموزانی که آموزش حل مسئله را دریافت نکرده بودند، نمره ای بیش‌تر داشتند. بنابراین، یافته‌های مطالعه نشان داد که آموزش حل مسئله در خودتعیینی تأثیر مثبت دارد.