اثر غلظت‎های مختلف محرک زیستی کیتوزان بر خصوصیات بیوشیمیایی و مورفوفیزیولوژیکی گیاه استویا (Stevia rebaudiana Bertoni)

مقدمه: کیتوزان از پلی‎ساکاریدهای نیتروژن‎دار است که با واکنش استیل‎زدای کیتین به صورت طبیعی ایجاد می‎شود و به عنوان یکی از محرک‎های زیستی کارآمد برای در تولید متابولیت‎های ثانویه در گیاهان دارویی زیادی تأیید شده است. هدف: بررسی اثر غلظت‎های مختلف محرک‎زیستی کیتوزان بر خصوصیات بیوماس رویشی و متابولیت‌های ثانویه گیاه استویا. روش بررسی: آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه‎ای با تیمار کیتوزان، در چهار سطح شامل 0، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد انجام شد. نتایج: نتایج به دست آمده از تجزیه واریانس داده‎ها نشان داد، که محلول‎پاشی محرک‎زیستی کیتوزان اثر معنی‎داری بر وزن خشک برگ، وزن خشک اندام هوایی، طول برگ (05/0>P)، فنل و ربادیوزید A (01/0>P) داشته است. کیتوزان در سطح 1/0 درصد بیشترین وزن تر و خشک ساقه، برگ و اندام هوایی را تولید نمود، به‎ طوری ‎که با افزایش غلظت کیتوزان از 1/0 به 2/0 درصد این صفات کاهش یافت. بیشترین میزان فنل در غلظت 1/0 درصد کیتوزان مشاهده شد، همچنین در این آزمایش کیتوزان با غلظت 2/0 درصد بیشترین تاثیر را بر  ربادیوزید A داشته است. نتیجه‎گیری: محلول‎پاشی کیتوزان سبب بهبود خصوصیات بیوماس رویشی و صفات بیوشیمیایی مانند ربادیوزید A گیاه استویا شده است.