اثر منگنز بر رشد و برخی از شاخص‌های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در شاهی (Lepidium sativum L.)

منگنز یکی از عناصر ضروری کم‌مصرف برای همه گیاهان است، اما سمّیت آن نشانه‌های نامطلوبی در گیاه ایجاد می‌کند. در خاک‌های اسیدی سمّیت منگنز عمومی‌تر از کمبود منگنز است. در این مطالعه، به علت اهمیت شاهی در بسیاری از موارد مانند استفاده گیاه در دارو، غذا و اقتصاد، اثر سمّیت منگنز با غلظت‌های 0، 250، 500 و 800 میکرومولار روی بعضی از فاکتور‌های رشد و ویژگی‌های بیوشیمیایی بررسی گردید. نتایج، کاهش طول ساقه، ریشه، جذب عنصر روی و فعالیت کاتالاز و افزایش محتوای مالون‌دی‌آلدئید در غلظت‌های 500 و 800 میکرومولار منگنز را نشان داد. علاوه بر این، محتوای کاروتنوئید در گیاهانی که با غلظت‌های 250، 500 و 800 میکرومولار منگنز تیمار شدند، تغییر معنی‌داری نشان نداد، در حالی‌که محتوای آنتوسیانین افزایش یافت.