اثر نابرابری بر رشد از کانال سرمایه‌انسانی: مطالعه موردی ایران

یکی از عوامل مهم تاثیرگذار در رابطه نابرابری و رشداقتصادی، سرمایه‌انسانی است. بسته به مقدار انباشت سرمایه‌انسانی در یک کشور، چگونگی تاثیرگذاری نابرابری بر رشداقتصادی متفاوت خواهد بود. عدم توجه به این مقوله در مطالعات نظری و تجربی باعث ایجاد خطای تصریح الگو و دستیابی به نتایج پراکنده و متناقضی خواهد شد که در مطالعات داخلی نیز به آن توجه نشده است. در این مطالعه تاثیرگذاری نابرابری بر رشد در ایران تحت سطوح مختلف سرمایه‌انسانی، با استفاده از داده‌های سری زمانی مربوط به سال‌های 1348 تا 1393 مورد بررسی قرار می‌گیرد. الگوسازی داده‌ها بر اساس روش رگرسیون آستانه‌ای است که نسبت به سایر روش‌های تخمین، برآوردهای سازگارتری ارائه می‌نماید. نتایج حاصل از برآورد الگو نشان می‌دهد که در ایران، تاثیرگذاری نابرابری‌درآمد بر رشداقتصادی همواره منفی بوده است لیکن تاثیر منفی نابرابری بر رشداقتصادی همگام با بلوغ اقتصاد و افزایش سطح سرمایه‌انسانی کاهش می‌یابد، همچنین تاثیرگذاری توامان سرمایه‌فیزیکی و سرمایه‌انسانی بر رشداقتصادی همگام با افزایش سطح سرمایه‌انسانی در مراحل بلوغ اقتصاد افزایش می‌یابد.