ارتباط قند خون ناشتا و و قند دو ساعته در پیش‌بینی حوادث قلبی ـ عروقی در افراد بالای 40 سال مطالعه‌ی قند و لیپید تهران

مقدمه: نقش افزایش گلوکز خون به عنوان یکی از عوامل خطرزای بیماری‌های قلبی ـ عروقی شامل بیماری‌های کرونر قلبی و حوادث مغزی ـ عروقی در مطالعه‌های مختلف نشان داده شده است. سطح قند ناشتای پلاسما و دو ساعته در تعیین میزان متوسط قند نقش دارند اما میزان شرکت هر یک از آن‌ها در تعیین خطر بیماری‌های قلبی ـ عروقی مورد بحث است. با توجه به فراوانی بیماری‌های قلبی ـ عروقی در شهر تهران، این مطالعه به منظور بررسی نقش سطوح مختلف قند ناشتا و قند دو ساعته‌ی پلاسما در پیش‌بینی حوادث قلبی ـ عروقی انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی کوهورت، افراد بالای 40 سال طرح قند و لیپید تهران که در بررسی‌های اولیه فاقد بیماری کرونر قلبی یا حوادث مغزی ـ عروقی یا دیابت تحت درمان بودند، برای ارزیابی اثر افزایش سطح گلوکز در پیش‌بینی حوادث قلبی ـ عروقی، مورد بررسی قرار گرفتند. هیپرگلیسمی به صورت صدک 25، صدک 75 و صدک بین چارکی (IQR) براساس گلوکز ناشتا و گلوکز 2 ساعته، تعریف شد. هم‌چنین مجموعه‌ای از عوامل خطرزای قلبی ـ عروقی فرامینگهام (FRS)، برای کلیه افراد محاسبه شد. سپس همه‌ی حوادث قلبی ـ عروقی رخ داده برای این افراد در یک پیگیری حدود 6/0±1/6 ساله ثبت و در انتها قدرت پیش‌‌بینی‌کننده‌ی قند خون ناشتا و قند خون دو ساعته در حوادث قلبی ـ عروقی توسط هر یک از تعاریف برآورد شد. یافته‌ها: میانگین سن نمونه‌ها 1/10±9/53 سال بود. 346 نفر (3/9%) در شروع مطالعه دارای دیابت تشخیص داده نشده (موارد جدید) بودند که از این تعداد در 172 نفر (6/4%کل) تشخیص دیابت براساس فقط هیپرگلیسمی post challenge بود. تعداد حوادث قلبی ـ عروقی در طول مدت مطالعه 148 مورد بود. خطر نسبی تعدیل شده با جنس و FRS برای بیماری‌های قلبی ـ عروقی به ازای mg/dL 14 افزایش در گلوکز ناشتا (22/1-08/1:CI 95%؛ 15/1=HR) و به ازای mg/dL 49 افزایش در گلوکز دو ساعته (33/1-14/1: CI95%؛ 23/1=HR) بود. در مدلی که شامل گلوکز ناشتا و قند دو ساعته بود، خطر نسبی قند خون دو ساعته به صورت معنی‌دار باقی ماند (38/1-05/1: CI 95%؛20/1=HR) و در خصوص قند ناشتا غیرمعنی‌دار شد (13/1-93/0: CI95%؛03/1=HR). نتیجه‌گیری: در این مطالعه هیپرگلیسمی post challenge عامل خطرزای مستقل در بروز حوادث قلبی ـ عروقی بود.