ارتباط مقدار و نوع پروتئین رژیم غذایی با عوامل خطر سندرم متابولیک در بزرگسالان: مطالعه‌ی قند و لیپید تهران

مقدمه: پژوهش مقطعی حاضر با هدف بررسی رابطه‌ی مقدار پروتئین و نسبت دریافت غذایی پروتئین حیوانی به گیاهی، با عوامل خطرساز سندرم متابولیک در بزرگسالان تهرانی طراحی و اجرا شد. مواد و روش­ها: بررسی مقطعی حاضر با استفاده از داده‌های افراد 70-19 ساله‌ی شرکت‌کننده در مرحله‌ی سوم مطالعه‌ی قند و لیپید تهران انجام شد. داده‌های مربوط به رژیم غذایی افراد با استفاده از یک پرسش‌نامه‌ی روا و پایای نیمه‌کمی بسامد خوراک با 168 قلم غذایی ارزیابی گردید. کل پروتئین رژیم غذایی و دریافت غذایی پروتئین از منابع حیوانی و گیاهی محاسبه شد. به­منظور تعیین ارتباط پروتئین رژیم غذایی و نسبت دریافت پروتئین حیوانی به گیاهی با هر یک از عوامل خطرساز سندرم متابولیک، از مدل­های تحلیل رگرسیون خطی با تعدیل عوامل مداخله­گر، استفاده گردید. یافته­ها: در پژوهش حاضر، 45% از شرکت‌کنندگان مردان بودند و میانگین سنی مردان و زنان به ترتیب 6/13± 5/40 و 8/12±6/38 سال بود. میانگین دریافت پروتئین در زنان و مردان به ترتیب، 7/13 و 6/13% از انرژی بود. بین دریافت پروتئین و نسبت دریافت پروتئین حیوانی به گیاهی با دور کمر در زنان ارتباط معکوس مستقل مشاهده گردید. غلظت گلوکز ناشتای سرم در زنان و مردان، رابطه‌ی مستقیم با دریافت پروتئین، و رابطه‌ی معکوس با نسبت دریافت پروتئین حیوانی به گیاهی داشت. ارتباط مستقیم بین دریافت پروتئین و غلظت کلسترول ـ HDL مشاهده شد. دریافت پروتئین با فشارخون دیاستولی در زنان ارتباط معکوس داشت. نتیجه­گیری: مقدار و نوع پروتئین دریافتی مستقل از دانسیته‌ی انرژی، مقدار و نوع چربی­ها، محتوای کربوهیدرات و فیبر، با عوامل خطر سندرم متابولیک ارتباط دارد.