ارزیابی روش‌های زراعی و فیزیکی و دز کاهش یافته علفکش در مدیریت تلفیقی علف‌های هرز نخود (.Cicer arietinum L)

       علف­های هرز یکی از مهم­ترین عوامل محدود کننده تولید نخود ( (Cicer arietinumL.می­باشند. به‌منظور بررسی اثر روش‌های کنترل غیر شیمیایی در تلفیق با دزهای کاهش‌یافته علف‌کش پیریدیت بر علف‌های هرز نخود آزمایشی در سال زراعی 94-1393 در کرمانشاه اجرا شد. فاکتور اول مدیریت غیر شیمیایی علف­های هرز در پنج سطح شامل کشت مخلوط نخود با گندم، کاربرد مالچ کلش گندم، کولتیواتور زنی، یک‌بار وجین دستی و بدون کنترل غیر شیمیایی و فاکتور دوم کاربرد دزهای مختلف علف‌کش پیریدیت در پنج سطح شامل صفر، 25، 50، 75 و 100 % دز توصیه شده (120 گرم ماده مؤثره در هکتار) بودند. همچنین تیمار عاری از علف­هرز در کل دوره رشد نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل دز علف­کش و مدیریت غیر شیمیایی بر صفات بیوماس علف هرز در واحد سطح، تعداد دانه در بوته و عملکرد دانه نخود در سطح احتمال یک درصد معنی­دار بود. در همه سطوح مدیریت غیرشیمیایی، با افزایش دز علف کش، بیوماس علف هرز در واحد سطح کاهش یافت. تفاوت معنی داری از نظر میزان عملکرد دانه در شرایط کاربرد دزهای 75 و 100 درصد به همراه مدیریتهای غیر شیمیایی (به جز مالچ کلشی) مشاهده نشد. بنابراین می توان به جای دز 100% از دز 75% علف کش استفاده نمود. به طور کلی با استفاده از روش های غیرشیمیایی مدیریت علف هرز، مقدار مصرف علفکش کاهش یافته و در عین حال عملکرد دانه نخود تحت تاثیر قرار نگرفت.