ارزیابی کاربرد تکنیک شبکه‌بندی و روش AHP به منظور پهنه‌بندی پتانسیل تغذیۀ مصنوعی (مطالعۀ موردی: حوزۀ آبخیز چم‌شور استان کردستان)

یکی از راه­های خارج شدن از بحران افت سطح آب زیرزمینی، اجرای پروژه­های تغذیۀ مصنوعی است که باعث انتقال آب از سطح زمین به داخل آن و متعادل کردن سطح ایستابی می­گردد. تعیین مکان مناسب برای تغذیۀ مصنوعی، خود یکی از مهم­ترین مراحل اجرای این گونه پروژه­ها است. در این پژوهش، قابلیت کاربرد تکنیک شبکه­بندی و روش AHP برای پهنه‏بندی پتانسیل تغذیۀ مصنوعی آب زیرزمینی مورد ارزیابی قرار گرفت. به همین منظور در حوزۀ آبخیز چم­شور برای مراتع در نظر گرفته شده، شبکه­بندی با اندازۀ سلول 1/0 کیلومتر­مربع تعریف گردید و پارامتر­های زمین­شناسی، شیب، ضخامت لایۀ غیر­اشباع، هدایت الکتریکی و قابلیت انتقال برای ورود به مدل انتخاب شد. نقشۀ پهنه­بندی پتانسیل تغذیۀ مصنوعی برای اجرای تغذیۀ مصنوعی با استفاده از تکنیک شبکه­بندی، روش وزن­دهی AHP و ترکیب خطی وزنی تهیه گردید. برای ارزیابی مدل از سامانۀ تغذیۀ مصنوعی اجرا شده در حوزۀ آبخیز مورد مطالعه استفاده شد که عملکرد موفقی در زمینۀ متعادل کردن سطح سفرۀ آب زیرزمینی، کاهش سیلاب­های مخرب و افزایش پوشش گیاهی داشته است. در نهایت، دقت مدل AHP همراه با تکنیک شبکه­بندی 5/87 درصد به دست آمد. بنابراین، پهنه‏بندی پتانسیل تغذیۀ مصنوعی حاصل از تکنیک شبکه­بندی و روش AHP قابل اطمینان بوده و استفاده از آن در مکان­یابی سامانه­های پخش سیلاب به منظور تغذیۀ مصنوعی آب زیرزمینی پیشنهاد می­گردد.