استفاده از تصویر ماهواره‌ای در محاسبه قابلیت دید افقی جو

کاهش قابلیت دید از اولین اثرات قابل ملاحظه آلودگی هوا بر پدیده‌های جوی بشمار می‌آید. در توصیفات هواشناسی قابلیت دید عبارتست از معیار استاندارد شفافیت اتمسفر در طیف مرئی. کاهش دید موجب مخاطرات ایمنی می‌شود و از لحاظ ظاهر نیز ناخواسته است. برای بررسی قدرت دید، محاسبه تیرگی جو مفید خواهد بود. هواویزها به عنوان مهمترین عامل تیرگی جو، با جذب و پراکنده‌سازی نور خورشید موجب کاهش قابلیت دید در جو می‌شوند.در این پژوهش با استفاده از روش سنجش از دوری تیرگی جو محاسبه شده است. به این منظور از تصاویر سنجنده MODIS مستقر بر سکوی Aqua ضخامت نوری هواویز استخراج شده و تصحیحاتی از قبیل رطوبت نسبی و ارتفاع اختلاط بر روی این پارامتر انجام می‌شود و با استفاده از روابط موجود بین ضخامت نوری هواویز و تیرگی جو، پارامتر تیرگی جو محاسبه می‌شود.در نهایت بررسی‌ها در این تحقیق نشان می‌دهد که بین پارامتر تیرگی جو و کاهش قدرت دید  جو، یک رابطه خطی با میزان همبستگی 77/0، وجود دارد که در مجموع این همبستگی نشان می‌دهد که برای سنجنده‌ای با دقت در حد سنجنده MODIS و قدرت تفکیک مکانی آن، قابل قبول می‌باشد از مزایای روش سنجش از دوری در محاسبه تیرگی جو نسبت به سایر روش‌ها، عدم محدودیت مکانی آن می‌باشد. با این حساب در هر روز در نوبت زمانی می‌توان قدرت دید مناطق مختلف را مورد ارزیابی قرار داد. موردی که باید به آن اشاره کرد فرضی است که در این پژوهش از آن استفاده شدو آن در نظر گرفتن توزیع همگن برای عوامل به وجود آورنده تیرگی جو در محیط تحت پوشش یک پیکسل می‌باشد که تا حدودی ممکن است خلاف واقع باشد.