اندازه گیری کارایی ساختارهای شبکه‌یی در شرایط کنترل متغیرهای واسطه‌یی

در ساختارهای شبکه‌یی، مدل‌های سنتی تحلیل پوششی داده‌ها برای اندازه گیری کارایی واحدهای تصمیم گیرنده مشابه صرفاً از ورودی‌ها و خروجی‌های نهایی استفاده می‌کنند و عملیات داخلی آن را به صورت جعبه‌ی سیاه در نظر می‌گیرند، لذا این مدل‌ها نمی‌توانند منشأ ناکارایی درون ساختارها را به دقت مشخص کنند. برای برطرف کردن این مشکل، مدل‌های مختلف شبکه‌یی مضربی و پوششی در دو طیف جداگانه مطرح شده است. در این مقاله با استفاده از رویکرد پوششی به توسعه چندین مجموعه امکان تولید با توجه به مفهوم کنترل در تعیین مقدار لینک توسط بخش‌های یک شبکه می‌پردازیم. نتایج نشان می‌دهد در یک شبکه، زمانی که بخش‌های مرتبط با لینک در تعیین مقدار آن هیچ کنترلی نداشته باشند یا همه آن‌ها از کنترل یکسانی برخوردار باشند در مقایسه با حالتی که بخش‌ها دارای کنترل یک سویه یا نابرابر باشند، دارای مقدار کارایی بیشتری در بخش‌ها و به تبع آن کل شبکه هستند.