اندرکنش نانورس و آلاینده فلزی مس در پروژه‌های ژئوتکنیک زیست‌محیطی

هدف از بررسی مواد در مقیاس نانو، یافتن طبقه جدیدی از مصالح با عملکردهای نوین است، که آن­ها را می­توان به­عنوان مصالحی با عملکرد ویژه و چندمنظوره بیان نمود. با توجه به تحقیقات وسیعی که در سالهای اخیر در موضوع اندرکنش خاک و آلودگی صورت گرفته است در زمینه فرایند اندرکنش آلایندههای فلز سنگین و نانورسها تحقیقات قابل‌توجهی انجام نشده است. آلاینده فلز سنگین مس، به­عنوان یکی از آلاینده­های فلز سنگین متداول در پروژه­های ژئوتکنیک زیست­محیطی شناخته شده است. بر این اساس هدف این پژوهش مطالعه رفتار ژئوتکنیک زیست­محیطی نانورس­ها و نانورس­های اصلاح‌شده با کربنات از نظر قابلیت جذب آلاینده­ فلز سنگین مس بوده است. برای دستیابی به این هدف، با انجام یک­سری آزمایش­های ژئوتکنیک زیست‌محیطی، فرایند اندرکنش نانورس و آلاینده فلز مس مطالعه شده است. بررسی ظرفیت بافرینگ و میزان نگه داری فلز مس به وسیله نانورس­های اصلاح‌شده در حضور کربنات نشان میدهد که بخش قابل­توجهی از ظرفیت بافرینگ و قابلیت خاک در نگه داری آلاینده، ناشی از حضور کربنات است. نتایج تحقیق حاضر بیان­گر آن است که در نمونه­های بنتونیت، کائولینیت و چهار نانورس کلوزایت، ترتیب قابلیت نگه داری آلودگی به­صورت ذیل بوده است: Bentonite > Cloisite®Na+ > Kaolinite > Cloisite®30B > Cloisite®20A > Cloisite®15A لیکن با افزایش درصد کربنات ترتیب قابلیت نگه داری آلاینده توسط نمونه­های رسی فوق تغییر می­کند. هنگامی که نمونه­های نانورس با 8% کربنات اصلاح می­شوند، ترتیب قابلیت نگه داری آلودگی فلز سنگین مس توسط نمونه­ها به­صورت ذیل بوده است: