بررسی اثربخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات تعقیبی چشم بر علائم اختلال استرس پس از سانحه جانبازان مرد

مقدمه: با توجه به اینکه میزان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در میان جانبازان شیوع بالایی دارد، از سوی دیگر، این اختلال مشکلات عدید‌ه‌ای برای جانبازان و خانواد‌ه‌ها ایجاد می‌کند، هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر روش درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات تعقیبی چشم (EMDR) بر علائم PTSD جانبازان مرد مقیم در آسایشگاه می‌باشد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع تحقیق نیمه آزمایشی با پیش و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش جانبازان مقیم در آسایشگاه کهریزک تهران (1394) بود. 20 جانباز به روش نمونه‌گیری در دسترس در دو گروه مداخله و کنترل تخصیص تصادفی شدند. گروه مداخله، EMDR گروهی را در طول ده جلسه (یک جلسه در هفته، 90 دقیقه) دریافت کردند. در این تحقیق از فهرست اختلال استرس پس از ضربه، ویرایش نظامی (PCL-M) استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و با روش آماری تحلیل کواریانس انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین نمره کل ( F=1/05، sig=0/318) PTSD) و زیر مقیاس‌های آن؛ تجربه مجدد حادثه آسیب‌زا (​​0/218=F=1/63، sig)، کرخی عاطفی و اجتناب ( 0/473=F=0/017، sig) و برانگیختگی شدید (F=0/641،sig=0/434) در جانبازان، قبل و بعد از درمان با EMDR تفاوت معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه کاربرد این مداخله، در کاهش علائم استرس پس از سانحه از جمله؛ تکرار خاطرات تجربه آسیب‌زا، اجتناب، کرختی عاطفی و برانگیختگی فیزیولوژیکی در جانبازان تأثیر چشمگیری دارد، لذا، می‌توان گفت، EMDR با خلق فرصتی نو برای آموختن رفتارهای سازگارانه تازه به جانبازان یاری می‌کند تا بتوانند مهارت‌های لازم برای حل مسائل جاری خود به دست آورند.