بررسی امکان تهیه و تولید بانک استاندارد فیبروبلاست انسانی

سابقه و هدف: فیبروبلاست‌ها سلول‌های مزانشیمی هستند که به آسانی در آزمایشگاه کشت داده می‌شوند و نقش مهمی در تقابلات مزانشیم و اپیدرم و ترشح فاکتورهای رشد و سایتوکاین‌ها مختلف دارند که اثر مستقیمی بر رشد و تمایز اپیدرم و تشکیل ماتریکس خارج سلولی دارند. تحقیق حاضر با هدف بررسی امکان تهیه و تولید استاندارد فیبروبلاست انسانی صورت گرفت. مواد و روش‌ها: تحقیق به روش اکتشافی انجام گرفت. از ناحیه درم پوست ختنه‌گاه نوزاد برای تهیه فیبروبلاست‌ استفاده شد. فیبروبلاست‌ها توسط آنزیم تریپسین جدا گشته و به منظور ایجاد بانک فیبروبلاست چندین بار در محیط DMEM کشت داده شدند. سلول‌ها از نظر آلودگیهای باکتریایی و ویروسی با روشهای مولکولی و از نظر کاهش عرضه آنتی‌ژن‌های MHC تا پاساژ دهم مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین برای یافتن اختلالات ژنومی، کاریوتایپ سلول‌های پاساژهای اول، پنجم، دهم و بیست و دوم تعیین شد. یافته‌ها: فیبروبلاست‌های به‌کاررفته برای تولید بانک سلول از نظر وجود برخی ویروس‌ها و باکتری‌ها به روشهای مولکولی مورد بررسی قرار گرفته که نتایج همگی منفی بود. بررسی سلول‌های پاساژ داده شده از لحاظ میزان عرضه آنتی‌ژن‌های MHC در سطح‌ آنها نشان داد که میزان این آنتی‌ژن‌ها به مرور در طی پاساژها کم شده است. نتیجه کاریوتایپینگ سلول‌های فیبروبلاست پاساژ اول، پنجم و دهم طبیعی بود ولی کاریوتایپینگ فیبروبلاست‌های پاساژ بیست‌‌ودوم نشان‌دهنده ناهنجاریهای زیادی در کروموزوم‌های این سلول‌ها بود. جداشدگی کروموزوم‌ها از محل سانترومر در تعداد قابل توجهی از کروموزوم‌ها مشاهده شد. نتیجه‌گیری: بهترین زمان برای ایجاد یک بانک فیبروبلاست از نظر حداکثر میزان فعالیت فیبروبلاست‌ها، کمترین میزان آنتی‌ژنیسیتی و نیز عدم وجود اختلالات ژنتیکی، سلول‌های پاساژ پنجم تا دهم است. برای ممانعت از بروز اختلالات ژنتیکی در فرایند کشت مجدد فیبروبلاست‌ها باید تمهیداتی از جمله انتخاب بهترین کلون‌ها از نظر عاری بودن از ناهنجاریهای کروموزومی در کاریوتاپینگ و نیز به حداقل رساندن زمان جداسازی سلول‌ها در روش آنزیماتیک مد نظر قرار گیرند