بررسی تاثیر استفاده از بیوچار در کارایی بیوراکتورهای حذف نیترات از زه آب زهکش‌های زیرزمینی

بیوچار زغال تهیه شده از زیست توده گیاهی و ضایعات کشاورزی تحت شرایط اکسیژن محدود است. در فرآیند تهیه این زغال دی اکسید کربن در اتمسفر آزاد نمی‌شود و از این رو سرشار از کربن است. مطالعات بسیاری به بررسی توانایی بیوچار در بهبود وضعیت خاک وحفظ مواد مغذی خاک پرداخته‌اند. ولی تاکنون مطالعات انگشت شماری به بررسی تاثیر بیوچار در حذف نیترات از زه‌آب‌ها پرداخته‌اند. فرض تحقیق حاضر این است که بکارگیری بیوچار به جای مواد خام کربنی در بیوراکتور حذف نیترات، بدلیل دارا بودن مقادیر بالاتر کربن، می‌تواند باعث حذف کارآمدتر نیترات از زهکش‌های زیرزمینی گردد. به منظور ارزیابی اثر ترکیب‌های مختلف بیوچار (0، 10، 15،20 و30 درصد) و همچنین اثر مقادیر مختلف غلظت نیترات ورودی (40 و 160 میلی-گرم در لیتر) بر عملکرد بیوراکتور حذف نیترات، بیوراکتورهایی با لوله‌های پلی اتیلنی با ارتفاع 125 سانتی متری شبیه سازی شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد، درصد حذف نیترات در ستون‌های آزمایش به طور معنی داری تحت تأثیر درصد بیوچار به کار رفته در آن‌ها قرار دارد و بیشترین مقدار آن در ستون‌های حاوی 30 درصد بیوچار (4/96 درصد) و کمترین مقدار آن در تیمار شاهد (7/80 درصد) مشاهده شد. همچنین اثر غلظت نیترات ورودی بر درصد حذف نیترات معنی‌دار و درصد حذف نیترات در تیمار C2 (160 میلی‌گرم در لیتر) کمتر از تیمار C1 (40 میلی‌گرم در لیتر) و به ترتیب 9/89 و 4/91 درصد بود.