بررسی تاثیر تاریخ کاشت و مالچ پوششی بر کارایی علفکش ها در کنترل علفهای هرز عدس

آزمایش ارزیابی تاثیر تاریخ کاشت و مالچ پوششی بر جمعیت علفهای هرز بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. کرت های آزمایش شامل تاریخ کاشت پاییزه، بهاره (کرت اصلی)، مالچ پوششی چاودار، جو و شاهد (کرت فرعی) و علفکش (تری فلورالین، پیریدیت، ایمازاتاپیر (کرت فرعی فرعی) بود. گونه های بی تی راخ (Galium aparine)، تاج خروس (Amaranthus retroflexus) و سلمه تره (Chenopodium album) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. میانگین فراوانی گونه های علفهای هرز برای مالچ چاودار نسبت به تیمار بدون مالچ کمتر بود. میانگین زیست توده علفهای هرز در کشت پاییزه 1/40 درصد کمتر از زیست توده علفهای هرز در کشت بهاره بود. بیشترین راندمان در کاهش زیست توده علفهای هرز در کشت پاییزه مربوط به علفکش ایمازاتاپیر بود. در حالی که در کشت بهاره پیریدیت و ایمازاتاپیر اثربخشی تقریبا یکسانی در کاهش زیست توده علفهای هرز داشتند. کشت پاییزه پتانسیل عملکرد بیشتری (50 درصد) نسبت به کشت بهاره داشت. تیمار مالچ چاودار 57 درصد سبب بهبود عملکرد نسبت به شاهد بدون مالچ شد. علفکش پیریدیت 8/68 درصد عملکرد محصول را نسبت به شاهد بدون مالچ افزایش داد. از بین تیمارهای علفکشی و مالچ پوششی و وجین دستی بهتر است از تیمار مالچ پوششی+ وجین دستی در کنترل علفهای هرز بهره جست ولی چنانچه نیروی کارگر ارزان دردسرس نباشد و صرفه اقتصادی مد نظر باشد گزینه ایمازاتاپیر+ چاودار مناسب ترکیب برای کنترل علفهای هرز در شرایط مشابه این آزمایش می باشد.