بررسی تغییرات هورمون‌های تیروئیدی پس از پیوند کلیه

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه با انواع متفاوتی از اختلالات عملکرد تیروئید ارتباط دارد. در بیماران با نارسایی مزمن کلیه بعد از پیوند کلیه اطلاعات کمی در مورد عملکرد تیروئید وجود دارد. در این پژوهش عملکرد غده تیروئید در بیماران با نارسایی مزمن کلیه تحت دیالیز قبل و بعد از پیوند کلیه مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مورد شاهدی طراحی شد. 30 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که هیچ‌ کدام از آنها عارضه تیروئیدی مشخصی نداشتند به عنوان گروه مورد بررسی شدند. گروه شاهد شامل 40 نفر فرد سالم بود. ارزیابی عملکرد تیروئید در دو گروه با اندازه‌گیری پارامترهای FT4, TT4، FT3, TT3 و TSH با استفاده از کیت تجاری در دسترس رادیو ایمیونواسی (RIA) انجام گردید. همچنین بعد از پیوند کلیه در بیمارانی که تحت درمان با سیکلوسپورین، پردنیزولون و آزاتیوپرین بودند، سطوح سرمی نیتروژن اوره خون و کراتینین اندازه‌گیری شد. بر این اساس بیماران به دو زیر گروه شامل بیماران با عملکرد مناسب اولیه کلیه پیوندی (گروه 1) و بیماران با عملکرد تأخیری کلیه پیوندی (گروه 2) تقسیم شدند و آزمون‌های عملکرد تیروئید در روزهای 10 و 30 بعد از پیوند در آنها ارزیابی شد. یافتهها: در بیماران دیالیزی، میانگین سطوح هورمون‌های تیروئیدی در محدوده معمول قرار داشت ولی در مقایسه با گروه شاهد، این میانگین کاهش نشان داد. در این مقایسه، تفاوتی در سطوح TSH دیده نشد. ده روز بعد از پیوند، کاهش سطوح هورمون‌های تیروئیدی و TSH مشاهده شد که این تغییرات در گروه 2 بیشتر از گروه 1 بود. در روز سی‌ام بعد از پیوند، تغییرات در گروه 1 به سطح طبیعی رسید و در مقایسه با قبل از عمل، بهبود مشخصی مشاهده شد، ولی در مقایسه با گروه شاهد هنوز سطوح FT3, TT3 و TT4 پایین بود. در گروه 2 سطوح TT3 نسبت به سطح نرمال کمتر بود و در مقایسه با قبل از عمل، کاهشی در سطوح TT4، TT3 و FT4 مشاهده گردید. در مقایسه با گروه شاهد سطوح کاهش یافته هورمون‌های تیروئیدی مشاهده شد. نتیجه‌گیری: چنین استنباط می‌شود که ممکن است بین سطوح هورمون‌های تیروئیدی و عملکرد کلیه پیوندی ارتباطی وجود داشته باشد.