بررسی حذف جامدات محلول از آب‌های آلوده با استفاده از جاذب کنوکارپوس

بالا بودن میزان جامدات محلول (TDS) و جامدات معلق (TSS) در آب معمول‌ترین عوامل گرفتگی قطره‌چکان‌ها هستند. آبیاری با آب حاوی EC و TDS بالا نتایج سوئی روی کارایی سیستم­های آبیاری قطره‌ای دارد، به‌خصوص در مناطقی که تبخیر و تعرق سالانه از میزان بارندگی بیشتر است. بالا بودن شوری آب به‌علاوه pH بیشتر از 7 سبب رسوب املاح به‌ویژه کربنات کلسیم در سیستم­های آبیاری قطره‌ای می­شود. در این تحقیق اثر گیاه کنوکارپوس بر حذف جامدات محلول از محلول آبی مورد بررسی قرار گرفت. به‌منظور بررسی حذف جامدات محلول آزمایش‌های ناپیوسته انجام و بازدهی جاذب‌ها در حذف جامدات محلول از محلول آبی تعیین شد. پارامترهای مختلفی ازجمله pH، زمان تماس، جرم جاذب و غلظت اولیه جامدات محلول روی جذب جامدات محلول مورد آزمایش قرار گرفت. pH بهینه برای هر دو جاذب برابر 3 و زمان تعادل برای جاذب نی برابر 10 دقیقه به‎دست آمد. بازدهی جذب جاذب با جرم 1/0 گرم  55/93 درصد به‎دست آمد. با افزایش غلظت جامدات محلول (83-960 میلی‌گرم بر لیتر)، بازدهی جذب نی از 9/88 درصد به 5/42 درصد کاهش‌یافت. در بین ایزوترم های مورد مطالعه، فرآیند جذب از مدل ایزوترم لانگمویر تبعیت کرد. از بین مدل‌های سینتیک داده‌های آزمایشگاهی با مدل سینتیک لاگرگرن مطابقت بیشتری داشتند.