بررسی رفتارهای پیشگیری‌کننده تب مالت در دامداران شهرستان خاش بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی

زمینه و هدف: بیماری تب مالت (بروسلوز) یکی از مهم‌ترین بیماری‌های مشترک بین انسان و دام است که در ایران و به‌ویژه استان سیستان و بلوچستان شیوع فراوانی دارد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر رفتار بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی در دامداران شهرستان خاش انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 200 نفر از دامداران روستایی شهرستان خاش با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای از مراکز بهداشتی درمانی انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه محقق­ساخته که روایی و پایایی آن ثابت‌شده بود گردآوری گردید. در این مطالعه نقش آگاهی و سازه‌های الگوی اعتقاد بهداشتی در پیش‌بینی و انجام رفتارهای پیشگیری از تب مالت موردبررسی و تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. برای تجزیه­وتحلیل داده‌ها از SPSS 18 و با استفاده از آزمون‌های آماری شامل ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه سازه‌ها و رفتار و برای تعیین قدرت پیش‌بینی­کنندگی سازه‌ها بر رفتار نیز از آزمون رگرسیون خطی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی دامداران 16± 44 سال بود؛ 53 % مشارکت‌کنندگان مرد و 5/44% نیز بی‌سواد بودند. میانگین نمره آگاهی دامداران 5/6 ±33 بود. بین آگاهی، حساسیت درک­شده، شدت درک‌شده، منافع درک‌شده و خودکارآمدی با رفتار پیشگیری‌کننده از تب مالت ارتباط مستقیم معنادار وجود داشت؛ اما بین موانع درک‌شده و انجام رفتارهای پیشگیری از بیماری تب مالت ارتباط معکوس مشاهده شد. همچنین خودکارآمدی و منافع درک‌شده پیش‌بینی­کننده رفتارهای پیشگیری بودند. نتیجه‌گیری: خودکارآمدی و منافع درک‌شده قوی‌ترین پیشگویی‌کننده رفتار بودند. لذا برنامه‌ریزی بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی با تأکید بر افزایش خودکارآمدی و منافع درک‌شده به‌منظور بهبود رفتار توصیه می‌گردد. نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.