بررسی میزان تجارب زنان از یائسگی و عوامل مؤثر بر آن

مقدمه: کیفیت زندگی زنان در یائسگی علاوه بر تحولات جسمی و روانشناختی، تحت تأثیر نگرانی­ها، احساسات و نگرش­ها و میزان سازگاری است. هدف از این مطالعه، بررسی تجارب زنان از یائسگی و عوامل مؤثر بر آن بود. مواد و روش­ها: این مطالعه‌ی توصیفی روی 350 زن یائسه‌ی تحت پوشش 12مرکز بهداشتی شهری دانشگاه علوم پزشکی تبریز- ایران در سال 1395 انجام گرفت. نمونه­گیری به صورت خوشه­ای دومرحله­ای بود. داده­ها از طریق مصاحبه و با استفاده از دو پرسش‌نامه محقق­ساخته، شامل پرسش‌نامه‌ی مشخصات فردی و پرسش‌نامه‌ی روا و پایای «سنجش تجارب زنان در یائسگی»، جمع­آوری شدند و با استفاده از آزمون­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، آنالیز واریانس یک­طرفه و رگرسیون چندگانه خطی تحلیل شدند. یافته­ها: نمره‌ی کسب شده از ابزار سنجش تجارب زنان در یائسگی 4/16±9/34 درصد (میانگین±انحراف معیار) بود. در حیطه­های تجارب زنان در یائسگی، به ترتیب نزولی، نمره‌ی تجارب­شان از عوارض جسمانی 3/19±8/42 درصد، نگرش منفی 4/26±8/34 درصد، احساسات منفی 5/27±1/34 درصد، نگرانی­ها 6/19±7/32 درصد، سازگاری 2/28±2/33 درصد و عوارض روان‌شناختی 3/24±5/29 درصد بود. تنها متغیر پیشگویی­کننده بر نمره‌ی کل تجارب زنان در یائسگی، مدت زمان یائسگی بود. به ازای گذشت هر سال از یائسگی، در حدود 1 نمره از نمره‌ی کل کاهش می­یافت. نتیجه­گیری: تنها متغیر پیشگویی­کننده بر نمره‌ی کل تجارب زنان در یائسگی، مدت زمان یائسگی است. سیاست­ها و برنامه­های ارتقای کیفیت زندگی زنان در یائسگی باید در جهت رفع عوارض جسمی، اصلاح نگرش­ها و احساسات منفی، نگرانی­ها و هم‌چنین رفع عوارض روانشناختی گام بردارد و به سازگاری در یائسگی کمک کند.