تأثیر بازی‌های بومی- محلی بر رشد مهارت‌های حرکتی درشت کودکان کم‌توان ذهنی

  هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازی‌های بومی- محلی بر رشد مهارت‌های حرکتی درشت کودکان کم‌توان ذهنی تربیت‌پذیر بود. به همین منظور 30 کودک کم‌توان ذهنی تربیت‌پذیر از مرکز سازمان بهزیستی شهرستان مریوان با میانگین سنی 12/1±8/12سال و ضریب هوشی 81/7±61/33 با روش نمونه‌گیری هدفمند مطالعه شدند. از همۀ کودکان پیش‌آزمون گرفته شد، سپس نمونه‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه تقسیم و به‌عنوان گروه مداخله و کنترل در نظر گرفته شدند. در این پژوهش در بخش‌های مربوط به مهارت‌های حرکتی درشت از آزمون تبحر حرکتی برونینکس- اوزرتسکی استفاده شد. بازی‌های بومی- محلی توسط گروه آزمایش طی 32 جلسه تمرین، هر جلسه 50 تا 60 دقیقه و 4 روز در هفته تمرین شد. پس از 32 جلسه تمرین از هر دو گروه پس‌آزمون به‌عمل آمد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از آزمون‌های ناپارامتریک ویلکاکسون و یومن ویتنی (SPSS16) بهره گرفته شد. نتایج آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در نمره‌های پس‌آزمون مابین گروه‌های آزمایش و کنترل نشان داد (05/0P˂) . گروه مداخله نمره‌های بیشتری کسب کرد. از نتایج به‌دست‌آمده چنین برداشت می‌شود که برنامۀ تمرینی به‌کاررفته در تحقیق حاضر برای بهبود مهارت‌های حرکتی درشت در کودکان کم‌توان ذهنی تربیت‌پذیر مناسب است.