تأثیر تمرین کوتاه مدت و تجویز کورکومین بر فعالیت پاراکسوناز-1 پس از ترک الکل در رت‌های نر ویستار

مقدمه: پاراکسوناز-1 (PON-1) یک آنزیم متصل به HDL بوده که در کبد تولید شده و به عنوان یک آنتی‌اکسیدان و ضد التهاب در حضور کلسیم موجب هیدرولیز رادیکال‌های آزاد و جلوگیری از اکسیداسیون LDL می‌گردد. مصرف الکل و سبک زندگی بی‌تحرک موجب اختلال چربی بدن و کاهش فعالیت PON-1 می‌شود. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تمرین و استفاده از کورکومین بر فعالیت PON-1 و پروفایل لیپیدی پس از ترک الکل در رت‌های نر ویستار بود. روش بررسی: بدین منظور 32 رت‌های نر نژاد ویستار به چهار گروه 1) الکل، 2) الکل - تمرین، 3) الکل- کورکومین و 4) الکل – تمرین - کورکومین تقسیم شدند. به‌دنبال 4 روز برنامه مصرف الکل و 6 روز دوره ترک، مداخلات تمرین (شنا) و تجویز کورکومین به‌مدت 14 روز اجرا شد. نمونه‌های خون به‌منظور تحلیل‌های آزمایشگاهی جمع‌آوری شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه و نیز آزمون تعقیبی LSD به‌منظور بررسی تفاوت‌های بین گروهی استفاده شد. یافته‌ها: تمرین به‌طور مستقل موجب افزایش فعالیت PON-1 شد (001/ 0p=). تعامل تمرین و کورکومین نیز موجب افزایش معنادار فعالیت PON-1 شده بود (02/ 0p=). علاوه بر این تمرین به‌طور مستقل موجب افزایش غلظت HDL نیز گردید (01/ 0p=). همچنین تعامل تمرین و کورکومین اثر معنی‌داری را بر افزایش HDL نشان داد (01/ 0p=). بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه تأیید می‌کنند که به‌منظور افزایش فعالیت PON­1 و غلظت HDL در رت‌های نر ویستار، می‌توان از ترکیب نمودن تمرینات کوتاه مدت شنا و تجویز کورکومین استفاده نمود. همچنین می‌توان در جهت کاهش عوارض دوره ترک الکل از کورکومین و تمرین به‌منظور بهبود نیمرخ لیپیدی و افزایش فعالیت PON-1 استفاده نمود.