تأثیر روان‌درمانی مثبت‌گرای مبتنی بر خیر‌باوری بر کاهش علایم و نشانه‌های افسردگی غیربالینی- مطالعه تک آزمودنی چند خط پایه

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر روان­درمانی مثبت­گرای مبتنی بر خیر باوری بر کاهش علایم افسردگی در افراد دارای افسردگی غیربالینی بود. برای انجام این پژوهش از طرح تک آزمودنی چند خط پایه با دوره پیگیری استفاده شد. ابتدا از بین افراد دارای افسردگی غیربالینی که به یک مرکز مشاوره در تهران مراجعه کرده بودند، 3 نفر به شیوه نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. برای هر کدام از شرکت­کنندگان به صورت تصادفی بین 3 تا 7 هفته جلسه خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی­ها با استفاده از مقیاس افسردگی بک، افسردگی هامیلتون-17 و مقیاس جهت­گیری شادکامی در مرحله خط پایه، جلسات مداخله و چهار ماه بعد از پایان درمان (پیگیری) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادی بر اساس روان­درمانی مثبت­گرای مبتنی بر خیر باوری در 8 جلسه توسط پژوهشگر انجام گرفت. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که هر سه مراجع با شروع مداخله روند کاهشی را در طراز نمرات افسردگی بک (75 درصد)، هامیلتون (85 درصد) و روند افزایشی را در طراز نمرات احساس لذّت (84 درصد)، مجذوب شدن (70 درصد) و احساس معنا (215درصد) نشان دادند. بخش عمده­ای از این نتایج در پایان دوره پیگیری چهار ماهه نیز حفظ شد. به نظر می­رسد روان‌درمانی مثبت­گرای مبتنی بر خیر باوری یک مداخله کوتاه مدّت مؤثر برای کاهش علایم افسردگی باشد.