تاثیر وراپامیل بر غلظت آیورمکتین در سرم و مایع مغزی-نخاعی سگ

اهداف: با توجه به اهمیت آیورمکتین به عنوان داروی ضدانگل بالینی، شناخت تداخل این دارو با سایر داروها ضروری به‌نظر می‌رسد. در مطالعه حاضر، تداخل اثر وراپامیل به عنوان مهارکننده گلیکوپروتئین P بر غلظت سرمی و مایع مغزی- نخاعی آیورمکتین در سگ ارزیابی شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی با مدل حیوانی، در سال 1390 در دانشکده دامپزشکی اهواز، 10 قلاده سگ نژاد بومی به طور تصادفی به 2 گروه پنج‌تایی تقسیم شدند. سگ‌های گر و ه اول آیورمکتین را با دو ز 2/0میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه دوم همین دوز آیورمکتین را با 3میلی‌گرم برای هرکیلوگرم وزن بدن با وراپامیل دریافت کردند. مقدار آیورمکتین 1، 2 و 3 ساعت بعد از تزریق در سرم و 5/1 ساعت بعد از تزریق در مایع مغزی- نخاعی به روش HPLC اندازه‌گیری شد. بررسی آماری و تجزیه و تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 صورت گرفت. به‌منظور مقایسه نمونه‌ها در ساعات مختلف از آزمون اندازه‌گیری تکراری و در دو گروه از آزمون T مستقل استفاده شد. یافته‌ها: میانگین غلظت آیورمکتین در سرم سگ‌های هر دو گروه در ساعت دوم نسبت به ساعت اول کاهش و سپس افزایش یافت. آیورمکتینی در مایع مغزی- نخاعی سگ‌های گروه اول شناسایی نشد؛ در حالی که در گروه دوم میانگین غلظت آیورمکتین در مایع مغزی- نخاعی 91/10±44/45نانوگرم‌درمیلی‌لیتر بود. نتیجه‌گیری: غلظت سرمی آیورمکتین با تجویز داخل عضلانی، بعد از یک ساعت افزایش می‌یابد. وراپامیل موجب افزایش غلظت آیورمکتین در مایع مغزی- نخاعی می‌شود‌.