تربیت معلم و پژوهش روایی: به سوی تغییر پارادایم در روش های تحقیق

تربیت معلم و پدیده‌های مرتبط با آن در احاطۀ متغیرهایی است که فرصت فهم عمیق و چندلایه از آن کمتر با روش-های پژوهش اثبات‌گرایانه امکان‌پذیر می‌باشد. به عبارت دیگر جِنس مفاهیم مرتبط با تعلیم و تربیت از جِنسی نیست که بتوان آن‌ها را به صورت دقیق و عمیق از طریق روش‌های کمی بازنمایی و فهم نمود. بدین سان، اخیراً نظریه پردازان برنامۀدرسی برای فهم پدیده‌های آموزشی به یک نوع تغییر جهت‌گیری معرفت‌شناختی اشاره و تآکید داشته اند که درک و افق‌های جدیدی میان پژوهش‌گران و پژوهیده ها گشوده است. با توجه به این ضرورت، هدف پژوهش حاضر این است که به تبیین جایگاه روش پژوهش روایی، به مثابه بستری در خدمت تغییر معرفت‌شناختی در فهم پدیده های گسترۀ تربیت‌معلم بپردازد. در همین راستا، ابتدا مفهوم و تعریف روایت و پژوهش روایی ارائه و اهمیت پژوهش روایی در تربیت معلم مورد بحث قرار گرفته است. متعاقباً زمینه‌های پیدایش پژوهش روایی تشریح و با تحلیل چرایی تغییر پارادایم در پژوهش های گسترۀ تربیت معلم، مواضع پارادایماتیک آن در قالب مباحث معرفت‌شناختی، هستی‌شناختی و روش‌شناختی بحث گردیده است.