تغییرات تنوع اکوتیپی جمعیت‌های گونه بلندمازو (Quercus castaneifolia) در طبقات ارتفاعی مختلف جنگل (مطالعه موردی: جنگلهای شرق استان گلستان)

آگاهی و شناخت تنوع ژنتیکی گونه­ها برای سازگاری با تغییرات محیطی و بقای طولانی مدت آنها و همچنین مدیریت حفاظت منابع ژنتیکی جنگل بسیار مهم و حیاتی است و باید برای گونه‌های مهم صنعتی یا اکولوژیکی در اولویت مطالعه قرار گیرد. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات تنوع اکوتیپی جمعیت‌های بلندمازو در طبقه­های ارتفاعی (ارتفاع پایینی، میانی و بالایی) شرق استان گلستان، با استفاده از فعالیت کیفی نشانگر بیوشیمیایی پراکسیداز شاخه­های دوساله در شش جمعیت مختلف بود. مطالعه کیفی نشانگر پراکسیداز با استفاده از الکتروفورز عمودی و به‎روش الکتروفورز ژل پلی اکریل آمید (PAGE) انجام شد. نتایج نشان داد که جمعیت‌های طبقه­های ارتفاعی از نظر میزان تنوع در هر دو رویشگاه متفاوت بوده و جمعیت بالایی رویشگاه علی‌آباد کتول دارای بیشترین تنوع بودند. بنابر­این برای افزایش تنوع باید ضمن تعیین پایه­های شاخص اکوتیپی در محوطه‎های بذرگیری هر منطقه و کمک به تجدید حیات طبیعی آنها، نسبت به ‎جریان ژنی از طریق بذر پایه‌های شاخص جمعیت­های همجوار با شرایط اکولوژیک مشابه همراه با کنترل تعداد پایه‌های شاخص انتخابی با توجه به نیاز افزایش تنوع در هر رویشگاه اقدام نمود.