رابطه احساس گناه و شرم با دینداری و سلامت روان

هدف پژوهش حاضر بررسی روابط احساس گناه و شرم با دینداری و سلامت روان بود. بدین‏منظور ۱۸۰ دانشجو به مقیاس‏های زیر پاسخ دادند: «مقیاس آمادگی احساس گناه و شرم»، «علاقه به دین»، «مقیاس‏های تک‏گویه‏ای جهت‏گیری دینی»، «مقیاس‏های به‏زیستی روان‏شناختی ریف»، «مقیاس شادی فاعلی»، «رضایت از زندگی عمومی»، «پرسش‏نامه سلامت عمومی». یافته‏ها نشان داد احساس گناه با پیامدهای مثبت روانی همراه است، در حالی که احساس شرم با پیامدهای منفی روانی همایند است. احساس گناه رابطه ضعیف و مثبتی با علاقه‏مندی به دین داشت، حال آنکه روابط شرم با متغیرهای دینی منفی بود. نتایج این پژوهش از نظریه سازشی‏بودن احساس گناه و غیرسازشی‏بودن شرم حمایت می‏کنند.