رتبه‌بندی شهرستان‌های استان گیلان ازلحاظ مدیریت پایدار تعاونی‌های پرة صید و صیادی با استفاده از تکنیک TOPSIS

ماهی‌گیری یکی از زیربخش‌های مهم کشاورزی قلمداد می‌شود. در این زیربخش بیش از 100 میلیون تن از انواع آبزیان در هر سال تولید می‌شود که در تغذیه و رفاه نوع بشر نقش مؤثری دارد و وسیلة امرار معاش بیش از 200 میلیون نفر را فراهم می‌سازد. در زمان حاضر در صید ساحلی دریای خزر الگوی بهره‌برداری تعاونی وجود دارد که به تعاونی‌های پره مشهورند. استان گیلان با بیشترین شاغل در بخش صید ساحلی و کمترین میزان میانگین صید پنج‌ساله پرچالش‌ترین استان ازلحاظ عملکرد تعاونی‌های پره است. این مقاله درصدد است با اولویت‌بندی ابعاد مؤثر بر مدیریت صید ساحلی پایدار، دریابد که کدام بعد وضعیت بهتری ازلحاظ پایداری دارد و در ادامه با رتبه‌بندی شهرستان‌های استان دریابد که کدام‌یک از شهرستان‌ها ازلحاظ وضعیت ایده‌آل مدیریت صید ساحلی پایدار وضعیت بهتری دارند. وزن‌های محاسبه‌شده ازطریق تکنیک تحلیل مؤلفه‌های اصلی نشان می‌دهند که بعد سیاستی بالاترین وزن را در میان شاخص‌های مدیریت صید ساحلی پایدار تعاونی‌های پره دارد. با توجه به نتایج پژوهش، شهرستان لنگرود ازلحاظ مدیریت صید ساحلی پایدار کمترین فاصله را با وضعیت ایده‌آل دارد. شایان ذکر است که شهرستان‌های تالش و آستارا ناپایدارترین شهرستان‌های استان از نظر صید ساحلی هستند.