سنجش میزان خود ارزشیابی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده پرستاری و مامایی

زمینه و اهداف: خود ارزشیابی حلقه مفقوده اغلب نظام‌های آموزشی و مهم‌ترین ابزار بهبود مستمر است. هدف این پژوهش سنجش میزان خود ارزشیابی دانشجویان رشته‌های مختلف مقطع کارشناسی ارشد است. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال‌های تحصیلی 1395- 1394و 1396- 1395 است که تعداد آن‌ها 89 نفر بوده است. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان، تعداد 73 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته سنجش خود ارزشیابی دانشجویان بود که روایی آن‌ها با استفاده از روش روایی محتوایی از منظر متخصصان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن‌ها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ 83/. به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون t تک گروهی و آزمون رتبه‌بندی فریدمن استفاده شد. یافته‌ها:یافته‌ها نشان داد که خود ارزشیابی شامل مؤلفه‌های خود آغازی، مسئولیت‌پذیری، خود استقلالی، خود نظارتی و خود گزارش دهی است و میانگین نمرات خود ارزشیابی دانشجویان به تفکیک مؤلفه‌ها، خود آغازی (3/12)، مسئولیت‌پذیری (3/55)، خود استقلالی (3/87)، خود نظارتی (3/02) و خود گزارش دهی (4/12) است. میانگین کل خود ارزشیابی آن‌ها (3/53) است و بین میزان خود ارزشیابی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی‌دار وجود ندارد. نتیجه‌گیری: برای بهبود و درونی ساختن خود ارزشیابی دانشجویان پیشنهاد می‌گردد، سازوکارهای مناسب جهت ترغیب مدرسان برای استفاده از سبک‌های آموزش تعاملی و غیر مداخله‌ای در فرایند یاددهی- یادگیری فراهم شود