شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های استعدادیابی ورزش جودو در ایران

هدف از انجام پژوهش حاضر شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های استعدادیابی ورزش جودو در ایران بود. روش انجام پژوهش، آمیخته (در بخش کیفی، روش دلفی کلاسیک تعدیل‌شده و در بخش کمی، توصیفی- تحلیلی) بود. جامعة آماری در بخش کیفی مسئولان و اعضای کمیته‌های فدراسیون، مربیان تیم‌های ملی و تعدادی از اساتید استعدادیابی ورزشی (تعداد = 30) و در بخش کمی، اعضای فدراسیون، مربیان و ورزشکاران تیم ملی، مسئولان هیئت‌ها، کارشناسان و اساتید دانشگاه (تعداد = 105) بودند. نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند و دردسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمی، پرسش‌نامة پژوهشگرساخته بود. روایی پرسش‌نامه با نظر 12 نفر از اساتید مدیریت ورزشی تأیید شد. پایایی پرسش‌نامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (79/0 = α) به‌دست آمد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی‌ها و رسم جداول) و استنباطی (تحلیل عامل اکتشافی و آزمون فریدمن) به‌ کمک نرم‌افزار اس.پی.اس.اس. نسخة 20 انجام شد و نیز تحلیل عامل تأییدی به کمک نرم‌افزار لیزرل نسخه 5/8 انجام گرفت. براساس نتایج، شاخص‌های استعدادیابی جودو به‌ترتیب اولویت عبارت بودند از: ویژگی‌های مهارتی، جسمانی و فیزیولوژیک، پیکرسنجی و روان‌شناختی. با توجه به یافته‌های پژوهش، مسئولان فدراسیون باید به شاخص‌های استعدادیابی مختص به ورزش جودو توجه ویژه کنند. بدون‌تردید، نگاه علمی به فرایند استعدادیابی می‌تواند در راه اعتلای ورزش جودو ایران ازطریق کسب موفقیت ورزشکاران در مسابقات و رویدادهای ورزشی جودو مفید واقع شود.