لوکالیزاسیون پروتئین هم اکسیژناز دردیواره راه هوایی مصدومین با گاز خردل

  مقدمه: سولفورموستارد (SM) به عنوان یک عامل شیمیایی جنگی شناخته‌شده و مکررا " توسط رژیم بعثی عراق علیه ایران مورد استفاده قرارگرفت. در حال حاضر بیش از 40000 مصدوم شیمیایی به‌جا مانده از جنگ تحمیلی از ضایعات ریوی ناشی از گاز خردل رنج می‌برند. این ترکیب سبب تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن می‌شود که فعال‌شدن مولکول‌های التهابی را به دنبال‌دارد. یکی از پروتئین‌های بسیار مهم که اث رات مضر رادیکال‌های آزاد را کاهش می‌دهد مولکول هم‌اکسیژناز (HO) است که در بسیاری از عملکردهای سلولی دخالت دارند و مهمترین ویژگی‌شان نقش آن‌ها به عنوان متعادل‌کننده استرس‌های اکسیداتیوی در سیستم تنفسی می‌باشد.   مواد و روش‌ها: 12 نمونه بیوپسی راه‌هوایی (8 نمونه شیمیایی و 4 نمونه کنترل) پس از تثبیت در پارافرمالدئید برش‌های 20میکرونی توسط کرایواستات تهیه‌گردید. میزان حضور مولکول HO1 ، یکی از پلی‌مورفیسم‌های HO با روش ایمونوهیستوشیمی در نمونه‌های جانبازان شیمیایی و کنترل بررسی و مورد مقایسه قرار رفتند.   یافته‌ها: در مقایسه با بیان پایه مولکول HO در دیواره راه‌هوایی نمونه‌های کنترل، عکس‌العمل نمونه‌های شیمیایی نسبت به آنتی‌بادی هم‌اکسیژناز در اپی‌تلیوم دیواره را هوایی منفی است.   نتیجه‌گیری : با توجه به این‌که مولکول HO نقش مهمی را در حفاظت سلول بر علیه استرس‌های اکسیداتیو از جمله مسمومیت با سولفور موستارد بازی می‌کنند. پس می‌توان نتیجه‌گیری کرد که عدم‌حضور این عامل محافظت‌کننده ممکن است دلیلی برای مزمن‌شدن و تداوم بیماری مزمن انسدادی ریوی در جانبازان شیمیایی باشد.