مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری ­ تلفیقی و زوج درمانی سیستمی ­ رفتاری بر افزایش بهزیستی روانی زوجین

مقدمه: بهزیستی روانی یکی از مؤلفه‌های اصلی جنبش روانشناسی مثبت بوده که نقش مهمی در سلامت جسمانی، روانی، رضایت از زندگی و ازدواج موفق ایفا می‌نماید و افزایش آن در آشفتگی و بحران روابط همسران می‌تواند یکی از دستاوردهای مثبت زوج درمانی تلقی گردد. پژوهش حاضر به‌منظور مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری تلفیقی و زوج درمانی سیستمی رفتاری بر افزایش بهزیستی زوجین انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و در قالب طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، گروه کنترل با اندازه‌گیری مکرر است. جامعه آماری پژوهش حاضر را زوج‌های مراجعه کننده به چهار مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی استان تهران تشکیل می‌دادند که 24 زوج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه 84 سؤالی بهزیستی روانی ریف با شش زیر مقیاس بود. داده‌های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس آمیخته و چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های به‌دست آمده در این پژوهش نشان داد که زوج درمانی رفتاری تلفیقی در مقایسه با زوج درمانی سیستمی رفتاری بر افزایش پذیرش خود، رشد فردی و تسلط بر محیط (مؤلفه‌های بهزیستی روانی) زوجین تأثیر بیشتری داشته است. بحث و نتیجه‌گیری: در روابط بین فردی سالم به‌ویژه رابطه زناشویی نیاز است تا طرفین درگیر رابطه ضمن برخورداری از نگرش مثبت به خود و زندگی گذشته، حس تسلط بر محیط را افزایش داده تا در دستیابی به تجربه‌های نو به‌عنوان یک انسان بهره‌مند از استعدادهای بالقوه مؤثر عمل نمایند.