مقایسه میزان سرمی پرولاکتین در بیماران دچار میگرن مزمن و دوره‌ای

مقدمه: میگرن سردردی دوره‌ای است که کما‌بیش با درمان‌های پزشکی بهبود می‌یابد ولی درصورت مزمن شدن درمان آن بسیار دشوار می‌شود. افزایش پرولاکتین به‌عنوان یکی از عوامل مؤثر در مزمن شدن میگرن مطرح شده است. هدف: مقایسه سطح سرمی پرولاکتین در بیماران دچار میگرن مزمن و دوره‌ای مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی از تیر 1390 تا مهر 1391 بر 57 زن دچار میگرن مزمن (طبق تعریفSilberstein) و 57 زن دچار میگرن دوره‌ای (طبق معیار‌های انجمن بین المللی سردرد) در درمانگاه نورولوژی بیمارستان پورسینای رشت انجام شد. مبتلایان به اختلال دوره قاعدگی، اضطراب، افسردگی، هیپو یا هیپرتیروئیدی، آنمی یا پلی‌سیتمی، تشنج و افراد باردار و شیرده، پیش از بلوغ، پس از یائسگی و مصرف‌کنندگان داروهای هورمونی، وارد مطالعه نشدند. بیماران باید در 12 ساعت پیش از انجام آزمایش روبرو شدن با عوامل تأثیر‌گذار گذرا بر میزان سرمی پرولاکتین دوری کرده باشند. نمونه خون ناشتا در فاز فولیکولار گرفته شده و میزان سرمی پرولاکتین به روش الایزا اندازه‌گیری و در دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه- تحلیل داده‌ها با آزمون‌های T وMann Weithney U و2Qui و در نرم‌افزارSPSS نسخه 19انجام شد. نتایج: میانگین سنی مبتلایان به میگرن مزمن 8/8±0/33 و در میگرن دوره‌ای 7/8±7/32 سال (712/0P=) و میانگین میزان سرمی پرولاکتین در آنها به ترتیب 14/12± 92/20 و 34/9± 36/16ng/ dl بود (036/0.(P= با حذف تاثیر سن نیز این میزان در 2 گروه تفاوت معنی‌دار داشت (022/0P=). فروانی هیپرپرولاکتینمی در دو گروه به ترتیب 1/28% و 3/12% بود (036/0P= و8/2OR= ). نتیجه‌گیری: میزان سرمی پرولاکتین و فراوانی هیپرپرولاکتینمی در میگرن مزمن بیش از میگرن دوره‌ای است.