هیپومنیزیمی و دیابت حاملگی

مقدمه: با تکیه بر مطالعاتی که به نقش منیزیم در متابولیسم کربوهیدرات‌ها پرداخته بود، این مطالعه برای روشن کردن بیشتر ارتباط این کاتیون با دیابت حاملگی انجام شد. از آنجا که دیابت حاملگی با اختلال در متابولیسم گلوکز (OGTT) شناخته می‌شود، از این مطالعه می‌توان به عنوان یک الگوی تحقیقی جهت بررسی اثر متقابل منیزیم با متابولیسم کربوهیدرات استفاده کرد و نتایج حاصل را به دیابت آشکار تعمیم داد. مواد و روش‌ها: دیابت حاملگی به روش NDDG در 620 باردار مراجعه‌کننده به سه بیمارستان وابسته به دانشگاه تهران تشخیص داده شد. هیچ کدام از افراد شرکت‌کننده سابقه بیماری‌های متابولیسمی، قلبی ـ عروقی، کبدی، کلیوی و نیز سابقه قند ناشتای بیشتر از mg/dL 105 را نداشتند و به هنگام انجام این مطالعه HbA1c خون آنها کمتر از 2/6 بود. (میزان طبیعی به روش کالرومتری mol 9/6- 5/4%). یافته‌ها: طبق نتایج به دست آمده در 16 نفر (58/2%) OGTT مختل بود و برای این افراد طبق تعریف دیابت حاملگی مطرح شد. از این تعداد، 13 نفر عوامل خطرساز سن (بالای 30 سال) و چاقی (نمایه توده بدنی بیشتر از 29 کیلوگرم بر متر مربع) را دارا بودند. از افراد شرکت‌کننده در هفته 30-32 آزمون‌های اندازه‌گیری منیزیم سرم و منیزیم RBC، آلبومین، پروتئین تام و کراتینین سرم گرفته شد و نتایج آن با 38 فرد سالم غیرباردار (کنترل غیرباردار) مقایسه گردید. منیزیم سرم و منیزیم RBC گروه‌های شاهد غیرباردار، شاهد باردار و افراد مبتلا به دیابت حاملگی به ترتیب 14/0±1/2، 11/0±8/1، 9/0±72/1 mg/dL و 25/0±17/5، 25/0±11/5، 25/0±97/4 mg/dL بود که مبین کاهش معنی‌دار منیزم سرم و منیزیم RBC در گروه دیابت حاملگی نسبت به شاهد باردار است (01/0p< و 05/0p