واکاوی سازوکار و مخاطرات توفان حاره‌ای نیلوفر

توفان حاره­ای از مهم‌ترین مخاطرات جوی است که سواحل مناطق جنوبی ایران را تهدید می‌کند. شناخت این مخاطرات و آگاهی از زمان حدوث آن می­تواند در مدیریت مخاطرات ناشی از آن مهم باشد. هدف این پژوهش واکاوی سازوکار و مخاطرات توفان حاره­ای نیلوفر است که در دریای عرب شکل گرفت. داده­های جوی شامل فشار تراز دریا، ارتفاع ژئوپتانسیل، مؤلفه‌های مداری و نصف‌النهاری باد، سرعت قائم، نم ویژه، انرژی پتانسیل در دسترس همرفت، فرارفت تاوایی و دمای سطح دریا برای روزهای فعالیت توفان حاره­ای نیلوفر اخذ و بررسی شد. نتایج نشان داد که عمیق شدن ناوة تراز 500 میلی‌بار با محور جنوب غربی – شمال شرقی، یک کم‌ارتفاع بریده را در روز‌های بیست‌وپنجم و بیست‌وششم اکتبر بر روی دریای عرب پدید آورد که در پی آن، ضلع شرقی کم‌ارتفاع مذکور با ایجاد واگرایی در تراز 500 میلی‌بار، یک منطقة همگرایی قوی را در ترازهای زیرین جو و بر روی سطح دریا شکل داد. حرکت شرق‌سوی ناوه در روز سوم شکل‌گیری توفان و خروج از منطقة فعالیت توفان، همچنین تغییر سازوکار حرکتی آن در پی دسترسی به انرژی دریافتی از سطح اقیانوس (تبدیل انرژی گرمایی به مکانیکی) به تقویت جریان‌های فرازهنج و فروهنجی در دیوارة چشم و چشم توفان کمک کرد. در این روز و روزهای بعدی فعالیت توفان، افزایش سرعت رودباد تراز پایینی جو نسبت به ترازهای بالایی، سبب تغییر منبع انرژی حرکتی توفان از ترازهای فوقانی به ترازهای زیرین جو شد؛ همچنین اندرکنش زبانه­ها و مراکز واچرخندی مستقر بر روی دریای عرب، مسیر حرکت و جابه‌جایی توفان را تا از بین رفتن آن در سی‌ویکم اکتبر شکل داد.