پرستاران انگیره‌ساز یا سرکوب‌گر انگیزش در مسیر یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: بالین، مهم‌ترین عرصه برای آشنایی بیشتر دانشجویان پرستاری با قلمرو تازه‌ای است که بعدها عمر حرفه‌ای خود را در آن خواهند گذراند. پرستاران نقش چشمگیری را در ایجاد این شناخت دارند. هدف از این مطالعه تبیین درک دانشجویان و مربیان از نقش پرستاران در انگیزش یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری است. روش: در این مطالعه با لحاظ کردن اخلاقیات پژ‍وهش شانزده دانشجوی پرستاری و چهار مربی پرستاری از دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران و زنجان مورد مصاحبه نیمه ساختارمند قرار گرفتند. داده‌های به دست آمده از این مصاحبه‌ها پس از ضبط و نسخه‌برداری به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: «گذار از چالش‌های حرفه پرستاری» و «بازتاب عملکرد پرستاران بر انگیزش یادگیری بالینی دانشجویان» به عنوان طبقات اصلی استخراج شدند که اولین طبقه اصلی سه زیرطبقه و دومین طبقه اصلی چهار زیرطبقه داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که «دشواری‌ها و شیرینی‌های حرفه»، «شرایط فرهنگی و اجتماعی»، «بیماری سازمانی در انتصابات پرستاری و چیدمان پرستاران »، «عملکرد مبتنی بر دانش»، «اقتدارِ تصمیم‌گیری در برابر روتین‌زدگی»، «رعایت حقوق بیمار یا نقض حریم حقوقی» بیمار به طور غیرمستقیم بر انگیزش یادگیری دانشجویان تأثیرگذار بوده است. اما «ارتباط پرستاران با دانشجویان» به طور مستقیم بر انگیزش یادگیری دانشجویان اثرگذار بوده است. آگاهی پرستاران از میزان تأثیر خود بر انگیزش یادگیری بالینی دانشجویان می‌تواند در قطع چرخه معیوب تربیت پرستاران بی‌انگیزه بسیار حایز اهمیت باشد. همچنین بر پایه نتایج این پژوهش، ایجاد انگیزش در یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری، نیازمند بهسازی شرایط حرفه پرستاری و توانمندسازی پرستاران است.