پیشرفت تحصیلی و نگرش دانشجویان پرستاری در سه رویکرد متفاوت تدریس درس زبان انگلیسی

مقدمه: نیاز به تسلط به زبان انگلیسی به عنوان زبان جهانی و هم چنین ابزاری برای دستیابی به اطلاعات علمی جدید کاملاً احساس می‌شود. بی‌شک یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر یادگیری زبان، روش تدریس است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روش تدریس سنتی، تدریس تلفیقی و کلاس‌های مجازی یادگیری بر پیشرفت تحصیلی و نگرش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی متغیر مستقل روش‌های تدریس (شامل روش تدریس سنتی، روش تدریس ترکیبی و تدریس مجازی) و دو متغیر وابسته میزان پیشرفت تحصیلی و نگرش دانشجویان نسبت به رویکردها مورد بررسی قرار گرفت. 37 دانشجوی دختر رشته پرستاری در حال تحصیل در درس زبان انگلیسی، به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. برای سنجش نگرش از پرسشنامه‌ای با 45 آیتم محقق ساخته پس از تایید روایی و پایایی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تفاوت‌های قابل توجهی در میان روش‌های تدریس در نمرات آزمون پیشرفت تحصیلی به نفع روش تدریس ترکیبی وجود دارد. همچنین نگرش دانشجویان نسبت به روش ترکیبی در قیاس با روش‌های سنتی و مجازی مثبت‌تربود (05/0p<). نتیجه‌گیری: با به‌کارگیری روش‌های تدریس ترکیبی و مجازی می‌توان میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان را در درس زبان انگلیسی ارتقا داد.