گونه phytophthora capsici اولین بار توسط لئونیان در سال 1922 از فلفل در نیومکزیکو جداسازی و توصیف شد. در ایران اگر چه p. capsici از میزبان های مختلف گزارش شده است، اما اطلاعات دقیقی در خصوص تنوع جمعیت، دامنه میزبانی، ساختار بقا و تیپ آمیزشی این قارچ در دست نیست. این پژوهش به منظور تعیین دامنه میزبانی بیمارگر به ویژه روی گیاهان چوبی انجام شد. بیماری زایی بیمارگر روی کدوییان با p. melonis مقایسه شد. دمای بهینه رشد، فراوانی تیپ آمیزشی و تشکیل کلامیدوسپور در محیط زنده و غیر زنده. با استفاده از 22 جدایه ی p. capsisi از میزبان های گیاهی مختلف شامل کدو، فلفل، گوجه فرنگی و علف هرز بررسی شد. نتایج نشان داد که هر دو تیپ آمیزشی بیمارگر با فراوانی تقریبا مساوی میان جدایه ها وجود داشت. بیمارگر کلامیدوسپورهای فراوانی روی محیط کشت هویچ آگار و بافت ریشه و طوقه کدو تولید کرد. از بین شش گیاه چوبی مایه زنی شده، بادام، زردآلو و پسته رقم سرخس بالاترین میزان حساسیت را نشان دادند اما نهال های فندق، کیوی و ازگیل آلوده نشدند.. تمام جدایه های p. capsici که استفاده شدند روی کدو بیماری زا بودند اما فلفل به اکثر جدایه مقاوم بود. از 36 گونه و واریته ی کدوییان مایه زنی شده با p. capsici و p. melonis طالبی وخربزه نسبت به کدو حساسیت بیشتری در برابرp. melonis نشان دادند. هندوانه در برابر p. melonis حساسیت کمتری نشان داد. هندوانه و کدو به p. capsici حساس بودند. واریته -های خربزه و طالبی عکس العمل های متفاوتی در برابر p. capsici نشان دادند. علف هرز گل عقربی که قبلا به عنوان میزبان شاخص p. capsici گزارش شده بود توسط هیچ یک از جدایه های این بیمارگر آلوده نشد در حالیکه به سایر گونه های فیتوفتورا شامل p. citricola،p. melonis ، p. drechsleri، p. cinnamomi،p, parsiana ،p. nicotianae و p. cryptogea حساس بود.

گونه ی pythium aphanidermatum، از اُاُمیست های خاک برد و همه جازی است و روی گونه های مختلف خانواده ی کدوییان بیماری زاست و باعث پدید آمدن پوسیدگی ریشه می شود. در این مطالعه اثر این بیمارگر روی تغییرات فیزیولوژیک خیار (cucumis sativus) و کاهش اثرات این بیماری با استفاده از مقاومت ناشی از کاربرد سیلیکات کلسیم بررسی گردید. از سیلیکات کلسیم در غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر استفاده شد. گیاهان در دو مرحله ی 36 روزه (مرحله ی رویشی) و71 روزه (مرحله ی زایشی) جمع آوری شده، میزان کلروفیل، کارتنوئید، پرولین، کربوهیدرات، پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدها، کاتالاز و آنتوسیانین اندازه گیری و داده ها واکاوی شدند. این بررسی، کاهش میزان کلروفیل و کارتنوئید و افزایش میزان پرولین، کربوهیدرات، پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدها، کاتالاز و آنتوسیانین را بر اثر تلقیح بیمارگر در مقایسه با شاهد نشان داد. میزان کلیه ی فاکتورهای فیزیولوژیکی بر اثر اضافه شدن سیلیکون 100 و 150 میلی گرم بر لیتر به خاک گیاهان آلوده، افزایش یافت. افزایش میزان کلروفیل و کارتنوئید و کاهش دیگر فاکتورها بر اثر تیمار گیاهان آلوده، با سیلیکون 100 و 150 میلی گرم در لیتر در مقایسه با شاهد مشاهده شد. در نتیجه اضافه کردن سیلیکون به خاک خیار موجب کاهش تنش زیستی و افزایش رشد این گیاه شود.

پژمردگی فوزاریومی خربزه و طالبی با عامل fusarium oxysporum f. sp. melonis از بیماری های مهم قارچی در مناطق رشد این گیاهان می باشد. جدایه های f. oxysporum از گیاهان و خاک ریزوسفر متعلق به پنج استان مهم تولیدکننده ی خربزه و طالبی جداسازی شد و بر پایه ی بیماری زایی در ارقام افتراقی، گروه های سازگاری رویشی (vegetative compatibility groups)، توالی سنجی ناحیه ی جداکننده ی بین ژنی دی اِن اِی ریبوزومی (nuclear ribosomal dna intergenic spacer region)، ژن امتداد ترجمه ی یک آلفا (translation elongation factor-1? gene) و rep-pcr با استفاده از آغازگر rep مورد بررسی قرار گرفتند. نود جدایه از صد جدایه ی بدست آمده در این مطالعه متعلق به نژاد 2,1 بودند که اغلب آن ها دارای گروه سازگاری رویشی 134 و تعداد کمی از آن ها متعلق به یک گروه سازگاری رویشی نامشخص بودند. جدایه های اخیر برپایه ی توالی سنجی ناحیه ی جداکننده ی بین ژنی دی اِن اِی ریبوزومی و ژن امتداد ترجمه ی یک آلفا با جدایه ی دارای گروه سازگاری رویشی 135 در یک گروه قرار گرفتند. ده جدایه ی باقی مانده با دو گروه سازگاری رویشی توصیف نشده، روی خربزه و طالبی غیربیمارگر بودند. نه لاین همسان بر پایه ی توالی سنجی ناحیه جداکننده ی بین ژنی دی اِن اِی ریبوزومی در بین جدایه های خارجی و ایرانی تشخیص داده شده که هر کدام متعلق به یک گروه سازگاری رویشی بودند. تفکیک گروه های سازگاری رویشی به لاین های جدا برپایه ی توالی سنجی ناحیه ی جداکننده ی بین ژنی دی اِن اِی ریبوزومی، در اغلب موارد با نتایج توالی سنجی ژن امتداد ترجمه ی یک آلفا هماهنگ بود. اما گروه های سازگاری رویشی 130 و 131 استثناء بودند که تنها با توالی سنجی ناحیه ی جداکننده بین ژنی دی اِن اِی ریبوزومی و نه با توالی سنجی ژن امتداد ترجمه ی یک آلفا و rep-pcr از یکدیگر تفکیک شدند. نژادهای مختلف از آمریکا، فرانسه و ایران با گروه سازگاری رویشی 134 برپایه ی توالی سنجی ناحیه ی جداکننده ی بین ژنی دی اِن اِی ریبوزومی و ژن امتداد ترجمه ی یک آلفا در یک گروه قرار گرفتند در حالی که براساس نتایج rep-pcr به سه هاپلوتیپ نزدیک به هم تفکیک شدند و بنابراین پیشنهاد می شود که این گروه سازگاری رویشی از آنچه که قبلاً تصور می شد دارای تنوع بیشتری است. به نظر می رسد با توجه به تاریخچه ی طولانی کشت کدوئیان در ایران و تنوع در جدایه های ایرانی دارای گروه سازگاری رویشی 0134، این گروه سازگاری رویشی احتمالاً در ایران تکامل یافته است. همچنین در این مطالعه رابطه ی تکاملی بین جدایه های مختلف فرم های ویژه (formae speciales) f. oxysporum با تأکید خاص روی f .o. melonis مورد مطالعه قرار گرفت. درخت بدست آمده براساس رهیافت بیشینه ی درست نمایی و آزمون بوت استراپ نشان داد که رابطه ی خاصی بین گروه های سازگاری رویشی f. o. melonis و سایر فرم های ویژه f. oxysporum که توالی ژن امتداد ترجمه ی یک آلفای آن ها از بانک ژن اخذ شده بود، وجود دارد. این نتایج منشا چند نیایی f .o. melonis را حمایت می کند به این معنا که این فرم ویژه به صورت مستقل در چندین زمان تکامل یافته است.

استفاده از ترکیب های طبیعی مانند اسانس های گیاهی یک استراتژی مناسبی در کنترل پوسیدگی های پس برداشت و به تأخیر انداختن پیری بافت های گیاهی می باشد. در این پژوهش اثر اسانس آویشن شیرازی و آویشن باغی در کنترل پوسیدگی پس برداشت ایجاد شده توسط قارچ alternaria citri و حفظ کیفیت میوه پرتقال رقم واشنگتن ناول در دو شرایط درون شیشه-ای و درون زیوه ای بررسی شد. بر اساس یافته های به دست آمده از gc-ms تیمول، کارواکرول و پاراسیمن از عمده ترکیب های تشکیل دهنده در هر دو اسانس بود. بر اساس یافته های به دست آمده از آزمایش های درون شیشه ای، استفاده از اسانس آویشن شیرازی و آویشن باغی به ترتیب از غلظت های 300 و 400 میکرولیتر بر لیتر به بالاتر رشد پرگنه قارچ به طور کامل متوقف شد، البته در غلظت های پایین تر نیز رشد پرگنه قارچ نسبت به شاهد کاهش یافت. بدین ترتیب که با افزایش غلظت هر دو اسانس رشد کاهش یافت. یافته های مشابهی در آزمایش درون زیوه ای به دست آمد بدین صورت که تیمار 300 میکرولیتر بر لیتر آویشن شیرازی و 400 میکرولیتر بر لیتر آویشن باغی بهترین اثر را در کنترل پوسیدگی داشت، بدون این که آسیبی به ویژگی های ظاهری از قبیل کیفیت ظاهری، کاهش وزن، سفتی بافت میوه و شاخص های رنگی میوه (روشنایی، زاویه فام و کرومای پوست) و ویژگی های شیمیایی از قبیل میزان فعالیت آنزیم اندوپلی گالاکتوروناز ، فعالیت آنتی اکسیدانی، فنول کل گوشت میوه، اسید آسکوربیک، ph و میزان رنگیزه کاروتنوئید وارد شود

گونه های جنس پیتیوم از عوامل اصلی بیماری پوسیدگی دانه ها و ازپا افتادگی گیاهچه ها قبل و بعد از سبزشدن هستند. به دلیل کمبود اطلاعات در مورد گونه های غالب پیتیوم مزارع غلات ایران و مخصوصاً استان فارس، عدم اطلاع از روابط فیلوژنتیکی آن ها و هم چنین وجود جدایه هایی که از لحاظ ریخت شناختی حالت حد واسط دارند، بررسی جدایه های مزارع غلات الزامی به نظر می رسد. بدین منظور طی سال های 1391 تا 1392 با نمونه برداری از خاک مزارع غلات (برنج، ذرت، جو و ارزن) در نقاط مختلف استان فارس (ارسنجان، باجگاه، اقلید، جیلان، جهرم، کامفیروز، کوار، کازرون، خرم بید، لارستان، میمند، ممسنی، نقش رستم، سپیدان، سورمق، سیدان، سیوند و زرقان) از 40 نمونه ی خاک به دست آمده، تقریباً 600 جدایه ی اُاُمیستی به روش طعمه گذاری با برگ مرکبات جداسازی شد. شناسایی گونه ها بر اساس ویژگی های ریخت شناختی اندام های جنسی و غیرجنسی، سرعت رشد در دماهای مختلف و ریخت شناسی پرگنه روی محیط کشت های مختلف انجام شد. گونه های شناسایی شده بر اساس فاصله ی ترانویسی شده ی داخلی (آی تی اِس) دی اِن اِی ریبوزومی جدایه ها، توالی سنجی و با روش پیوست همسایه ها واکاوی فیلوژنتیکی شدند. حاصل مطالعات ریخت شناختی، فیزیولوژیکی و فیلوژنتیکی شناسایی 13 گونه پیتیوم شامل adhaerens pythium، p. amasculinum، p. aphanidermatum،p. carolinianum ، p. coloratum، p. dissotocum، p. diclinum، p. kashmirense، p. marsipium، p. nunn، p. oligandrum، p. priplocum و pythium sp. “hordeum”، جنسpythiogeton و یک گونه ی فیتوفتورا به نام phytophthora inundata بود. گونه های adherence p.، p. carolinianum، p. dissotocum، p. kashmirense، p. marsipium، p. nunn و pythium sp. “hordeum” برای فلور پیتیومی ایران جدید بودند. گونه ی pythium sp. “hordeum” گونه ای جدید برای فلور پیتیومی جهان بود. همچنین جنس pythiogeton برای نخستین بار از ایران گزارش شد و گونه ی phytophthora inundata برای اولین بار از خزانه های برنج گزارش شد. با انجام آزمون بیماری زایی برای این گونه ها مشخص شد که از بین 13 گونه ی شناسایی شده در این پژوهش گونه های p. aphanidermatum، p. dissotocum، p. diclinum و p. kashmirense دارای قدرت بیماری زایی روی غلات مورد آزمون یعنی گندم، جو، ذرت و ارزن بودند. اما هیچ-یک از گونه های به دست آمده در این پژوهش قادر به بیماری زایی روی گیاه برنج نبودند. گونه ی p. aphanidermatum گونه ی غالب در مزارع غلات مورد مطالعه بود. این گونه قدرت بیمارگری زیادی روی غلات بررسی شده در این پژوهش مانند گندم، جو، ذرت و ارزن داشت و مجموعه ای از علائم بیماری را در این گیاهان به وجود آورد. نتایج بررسی منابع موجود نشان داد که بیماری زایی این گونه روی گیاه ارزن، برای جهان گزارشی جدید است. گونه های p. dissotocum و p. diclinum بیمارگر گندم و جو بودند و با پوساندن بذرهای در حال جوانه زنی از سبز شدن بذرها به میزان 100 درصد جلوگیری کردند. گونه ی p. kashmirense علاوه بر گندم و جو روی گیاه ذرت نیز باعث ایجاد علائم بیماری پوسیدگی بذر شد. نتایج بیماری زایی در مورد این گونه ی تازه توصیف شده در تمام موارد برای جهان جدید بود.

طی سال های 93-1392، 57 جدایه ی باکتری از درختان آلوده به بلایت باکتریایی از مناطق مختلف استان فارس، کهگیلویه و بویراحمد، کردستان و زنجان جداسازی شد. به منظور بررسی خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی جدایه ها، آزمون های بیوشیمیایی، آزمون های rapd و issr انجام شد. جدایه های مورد بررسی میله ای شکل، متحرک، با یک تاژک محیطی، گرم منفی، هوازی اجباری، اکسیداز منفی، کاتالاز مثبت، قادر به تولید رنگ زرد روی محیط کشت ydc و استفاده از قند های گلوکز، سوکروز و آرابینوز بودند. آزمون های بیماری زایی و آنتی بیوگرام روی جدایه ها نیز انجام شد. هم چنین واکنش رقم های هارتلی، وینا و ژنوتیپ های داخلی z63، z53 و برتربوانات در فارس، به بیماری بلایت در شرایط گلخانه بررسی شد. بر اساس خصوصیات فنوتیپی، بیماری زایی و تکثیر قطعه ی 413 جفت بازی با آغازگر های xjf/ xjr در واکنش pcr، تمامی جدایه ها به عنوان xanthomonas arbicola pv. juglandis، تشخیص داده شدند. جدایه ها بر اساس آزمون rapd و issr در گروه ها و زیرگروه های مختلفی قرار گرفتند که این نتایج نشان داد بین جدایه های مناطق مختلف و حتی یک منطقه تنوع ژنتیکی وجود دارد. این اولین گزارش استفاده از آزمون های rapd و issr در بررسی تنوع ژنتیکی xanthomonas arbicola pv. juglandis، در جهان است. واکنش ارقام گردو نسبت به بیماری بلایت گردو نشان داد که رقم هارتلی و ژنوتیپ z63 مقاوم، رقم وینا و ژنوتیپ z53 نسبتاً حساس و ژنوتیپ برتر بوانات حساس ترین می باشد.

در این مطالعه، روابط فیلوژنتیکی این گونه ها با استفاده از توالی سنجی نواحی هسته ای (فاصله ی ترانویسی شده ی داخلی، بتاتوبولین، پروتئین شوک حرارتی 90 و الیسیتین) و میتوکندریایی (زیرواحد یک سیتوکروم سی اکسیداز و زیرواحد یک اِن اِی-دی اِچ دهیدروژناز) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که در تمامی درخت های فیلوژنتیکی رسم شده بر اساس توالی نواحی هسته ای و میتوکندریایی و درخت های برآیند نواحی هسته ای و میتوکندریایی، سه دودمان مجزا در p. cryptogea وجود دارد. واگرایی مولکولی مشاهده شده بین این دودمان ها به اندازه ای بود که بتوان آن ها را به عنوان گونه هایی مجزا توصیف کرد. علیرغم وجود برخی تفاوت های ریخت شناختی و فیزیولوژیکی در میان آرایه های فوق، این تفاوت ها برای شناسایی آرایه ها از یک دیگر چندان قابل اعتماد نبود. علاوه بر این، در تمامی درخت های فیلوژنتیکی رسم شده (به استثنای درخت رسم شده بر اساس توالی ژن الیسیتین) جدایه های p. erythroseptica در تباری مجزا و تک نیا با ارزش پشتیبانی بالا قرار گرفتند. این تبار جد مشترکی با p. cryptogea sensu stricto داشت اما به طور مشخص از p. cryptogea مجزا بود. بنابراین نتایج این پژوهش موقعیت p. erythroseptica را به عنوان گونه ای مجزا و خویشاوند نزدیک گونه ی مرکب p. cryptogea تأیید می کند. بررسی دامنه ی میزبانی p. cryptogea sensu stricto، p. sp. pseudocryptogea، p. sp. kelmania ، p. erythroseptica و هفت گروه دورگ شناسایی شده در این پژوهش با استفاده از 12 گونه ی گیاهی نشان داد تمامی آرایه ها قادر به ایجاد آلودگی در هندوانه (citrullus vulgaris) و بادمجان (solanum melongena) هستند اگرچه توانایی آن ها در ایجاد آلودگی در خربزه (cucumis melo)، خیار سبز (cucumis sativus) و گوجه فرنگی (lycopersicum esculentum) با یک دیگر تفاوت داشت. علاوه بر این، تمامی جدایه های بررسی شده در این پژوهش قادر به ایجاد پوسیدگی صورتی در غده های سیب زمینی بودند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

طی سال های 1384- 1387 نمونه هایی از خاک، برگ و میوه های انجیر از انجیرکاری های استهبان و همچنین از انجیرهای استهبان موجود در بازار شیراز جمع آوری و در نهایت 94 جدایه aspergillus از خاک، برگ و میوه های انجیر جداسازی شدند که شامل هشت گونه ی aspergillus alliaceus ، a. carbonarius، a. flavus ، a. fumigatus، a. japonicus ، a. niger var niger، a. ochraceus، a. terreus بودند که این اولین گزارش از وجود گونه های آسپرژیلوس در انجیر از ایران بوده و در بین گونه های شناسایی شده گونه ی a. japonicus برای اولین بار از ایران و گونه ی a. ochraceus برای اولین بار از استان فارس گزارش شدند. در بین گونه های شناسایی شده 36/5درصد از جدایه ها( 33 جدایه) مربوط به a. flavus بودند. بیشترین میزان آلودگی انجیرهای خوراکی به a. flavus مربوط به انجیرهایی با رنگ قهوه ای، استیول بسته و اندازه ی کوچکتر از 1/7 سانتی متر بودند. در بررسی توکسین زایی جدایههای a. flavus با استفاده از محیط کشت عصاره ی مخمر سوکروز آگار حاوی methylated-?-cyclodextrin، مشخص شد که 6 در صد از جدایه ها به شدت توکسین زا بودند. در بررسی تنوع ژنتیکی جدایه های a. flavus، از محیط کشت چاپکس حاوی 40 درصد کلرات پتاسیم به عنوان محیط مناسب برای تولید موتانت نیت (nit)، به کار گرفته شد. تمامی موتانت های به دست آمده بر اساس توان استفاده از منابع ازت در سه کلاس فنوتیپی nit1 (80/85%)، nit3 ( 12/85%) و nitm (6/28%) قرار گرفتند. موتانت های نیت nit به دست آمده بر اساس توان تشکیل هتروکاریون پایدار در 7 گروه سازگار رویشی ( vcgs) قرار گرفتند که در گروه سازگار رویشی 1 تمامی جدایه ها توکسین زا بوده اما در گروه سازگار رویشی 7 هیچ یک از جدایه ها تولید توکسین نمی کردند.

از اواخر فروردین سال 1385 تا شهریور سال 1386 باغات میوه ی استان فارس شامل سپیدان ، نیریز ، زرقان (لپویی و شهرک جوادیه) ، دزکرد و دشت بکان، چندین باغ واقع در مناطق مختلف شیراز شامل بلوارچمران، شهر صدرا ، خوابگاه ارم و باجگاه (دانشکده ی کشاورزی) هم چنین چندین باغ در مناطق مختلف استان کهکیلویه و بویراحمد شامل یاسوج ، کاه کن ، سی سخت و کریک مورد بازدید قرار گرفتند و از درختان سیب ، به و گلابی دارای علائم سوختگی آتشی نمونه برداری شد. تعداد چهل وهفت جدایه ی باکتری با استفاده از محیط کشت های آگار غذایی وcct از بافت های آلوده جدا و براساس آزمون های استاندارد باکتری شناسی به عنوان (ea) erwinia amylovora تشخیص داده شدند. جدایه ها از نظر خصوصیات فنوتیپی، بیماری زایی، اندازه ی قطعات dna تکثیر شده در حضور آغازگر اختصاصی a/b در واکنش زنجیره ای پلی مراز (pcr) و تنوع نقوش حاصل از محصولات واکنش rep-pcr با سه آغازگر rep ، eric و box مورد مقایسه قرار گرفتند. کلیه ی جدایه ها گرم منفی، اکسیداز منفی، کاتالاز مثبت و بی هوازی اختیاری بودند. روی محیط کشت آگارغذایی پرگنه های براق، گرد، محدب و کرم رنگ و روی محیط cct پرگنه های آبی کم رنگ، براق با حاشیه ی مشخص ایجاد کردند. جدایه ها قادر به ایجاد واکنش فوق حساسیت در توتون، تولید لوان، ذوب ژلاتین، تولید استوئین و تولید مواد احیاء کننده از ساکاروز بودند ولی هیچ یک از جدایه ها قادر به تولید رنگدانه ی فلورسنت روی محیط کشت ydc ، هیدرولیز توئین، هیدرولیز ژلاتین، تولید لستیناز، رشد در 39 درجه ی سانتی گراد و تولید اوره آز نبودند. اکثر جدایه ها در آزمون تصاعد گاز از گلوکز واکنش مثبت نشان دادند و تنها تعداد معدودی از آن ها توانایی تولید رنگدانه ی متالیک روی محیط کشت emb و تولید اندول را داشتند. کلیه ی جدایه ها قادر به استفاده از گلوکز و سوربیتول به عنوان منبع کربن بودند و از ساکاروز، فروکتوز، گالاکتوز، رایبوز و تری هالوز اسید تولید کردند هم چنین قادر به مصرف سیترات و لاکتات بودند در حالی که به ندرت توانستند از اتانول، آدونیتول، لاکتوز و نشاسته اسید تولید کرده یا از اینوزیتول و دولسیتول استفاده کنند. اکثر جدایه ها در تولید اسید از آرابینوز و مانیتول و استفاده از گلیسرین واکنش مثبت نشان دادند. در مایه زنی روی نهال های سیب، به و گلابی علائم خشکیدگی در برگ ها و سرعصایی شدن دم برگ ها ایجاد شد و در مایه زنی میوه های نارس گلابی لکه های قهوه ای تاسیاه در اطراف ناحیه ی مایه زنی شده ایجاد گردید. در آزمون pcr، تمام جدایه ها که بر اساس آزمون های باکتری شناسی و بیماری زایی به عنوان ea تشخیص داده شده بودند با جفت آغازگر اختصاصی a/b قطعه ی قابل انتظار 1000 جفت بازی را تولید کردند. در واکنش rep-pcr یازده جدایه ی نماینده که بر اساس اساس آزمون های باکتری شناسی، بیماری زایی و واکنش زنجیره ای پلی مراز به عنوان ea تشخیص داده شده بودند قطعات متفاوتی از لحاظ اندازه تولید کردند که بررسی نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها با نرم افزارntsys-pc version 2.02 همگن بودن جدایه های این باکتری از میزبان های مختلف را نشان داد.