چکیده مطالعه حاضر به بررسی فراگیری آهنگ زبان انگلیسی توسط فراگیران فارسی زبانانگلیسی به عنوان یک زبان خارجی می پردازد. آهنگ به عنوان ریتم و یا موسیقی بیان تعریف شده است. آهنگ دارای ساختار مشخصی است مانند نواخت لغوی یا مدل های مورفولوژیکی که ساختار مشخصی دارند. آهنگ یک اصطلاح مورد استفاده در مطالعه آواشناسی زبرزنجیری است، که به استفاده متمایز از الگوهای زیر و بمی ، یا ملودی اشاره می کند. این مطالعه به بررسی نقش تسلط زبانی فراگیران فارسی زبان در فراگیری آهنگ زبان انگلیسی می پردازد. زبان انگلیسی و زبان فارسی از لحاظ آهنگ تفاوت وجود دارد ، و به خاطر این موضوع است که فراگیران فارسی زبانانگلیسی با چالش هایی جهت فراگیری آهنگ زبان انگلیسی مواجه هستند.برای جمع آوری داده ها 24 جمله زبان انگلیسی که دارای ساختارهای متفاوتی بودند تهیه شد و از 40 نفر از دانشجویان بخش زبان انگلیسی دانشگاه یزدکه بر اساس میزان تسلطشان بر زبان انگلیسی به دو گروه پیشرفته و متوسط تقسیم شدند خواسته شد تا این جملات را با صدای بلند بخوانند و صدای آنها در حین خواندن ضبط شد. نتایج تحقیق نشان داد که فراگیرانی که در گروه پیشرفته قرار داشتند در فراگیری الگوی آهنگ و نواخت مرزنما بهتر عمل کردند،اما از لحاظ فراگیری تکیه زیر و بمی تفاوت معنا داری بین توانایی زبانی گروه پیشرفته با گروه متوسط یافت نشد.داده های این مطالعه به وسیله نظریه بهینگی مورد بررسی قرار گرفت.